Pse Hollivudi ndaloi të merret me terrorizmin?

NË 20- VJETORIN E "AIR FORCE ONE"

Antagonistët sovjetikë kishin dalë nga moda, katastrofat natyrale dhe pushtimi nga jashtëtokësorët mund të kënaqnin vetëm disa demografë filmi

Filmat argëtues anti-terroristë nuk do të kishin mundur të mbijetonin pas 11 shtatorit

Ishte një kohë kur bashkëpunimi miqësor me Rusinë nuk ishte aspiratë e keqe për presidentin e Amerikës. Rivendosja politike e viteve 1990-ta dhe sfidat e mijëvjeçarit të ri u takuan më mirë së bashku sesa në opozitë. Bill Clinton nuk ishte komandanti i vetëm suprem që kërkonte që këto lidhje të afroheshin. Filmi i zhanrit triler i aktorit Harrison Ford, me titull "Air Force One", që erdhi njëzet vjet më parë, u shpërngul nga mjedisi politik i epokës, por në të njëjtën kohë prodhuesit e saj gjithashtu po përpiqeshin të zgjidhnin një nga problemet më të mëdha të industrisë së filmit. Për Hollivudin, paqja ishte e mërzitshme: kush duhej të ishin heronjtë e filmave tani? Antagonistët sovjetikë kishin dalë nga moda; katastrofat natyrale dhe pushtimi nga jashtëtokësorët mund të kënaqnin vetëm disa demografë filmi. Çfarë kërcënimi real për jetën mund të merrej seriozisht, por edhe të pezullojë mosbesimin? Përgjigjja e "Air Force One", i dyti nga arkat e filmit, ishte terrorizmi ndërkombëtar. 

Mizoria dhe terrori nuk janë armë politike

Duke aktruar Presidentin James Marshall, Ford ka vizituar aleatët e tij të rinj rusë për të festuar mposhtjen e përbashkët të ish- diktatorit sovjetik, në industrinë e filmit shihej si "politika e jashtme" e re e industrisë së filmit: "Mizoria dhe terrori nuk janë armë politike edhe për ata që mund t'i përdorin: dita juaj ka marrë fund. Ne kurrë nuk do të negociojmë. Nuk do të tolerojmë më dhe nuk do të kemi frikë më. Është radha juaj që të keni frikë tani". Blofi i tij ishte ky kur terroristët besnikë ndaj regjimit të rrëzuar kishin marrë peng aeroplanin presidencial dhe po mbanin peng familjen e tij, Ford ka luftuar fort dhe ka mbajtur premtimet. Me gjasë, "Air Force One" nuk ishte filmi i vetëm që grupet terroriste i sheh si armiq të mundshëm, por kjo e ka dëshmuar, bashkë edhe me filmin e James Cameron, në vitin 1994 në filmin me titull "True Lies", që ishte si një film heronjsh në epokën e pas rënies së murit të Berlinit. Filmi "True Lies" ishte i rëndësishëm po ashtu edhe për formulën e vet, sepse ishte më shumë një komedi-aksion sesa një triler i drejtë. Filmat argëtues anti-terrorist nuk do të kishin mundur të mbijetonin pas 11 shtatorit.

Mposhtja e sportistëve rusë

Drejtori i Forcave Ajrore, Wolfgang Petersen, bëri të qartë se nuk ishte e mundshme që filmi i tij do të ishte i gjelbër në këtë klimë të re. James Cameron mbizotëroi duke e bërë vazhdimin e "True Lies", duke shpjeguar se ai dhe audienca nuk mund të gjenin më shaka për terrorizmin argëtues. Kjo ishte një anë e reagimit të Hollivudit për "War on Terror". Natyrisht, filmat bëhen nga frymëzimet e ndryshimit të botës (ose janë bërë para sulmeve të 11 shtatorit, si filmi "Black Hawk Down"). Por, një industri që jo mirë njihet për përkrahjen e vet për Republikanët nuk do të fillonte tani. Gjërat u bënë më mirë për filmat që për temë kishin terrorizmin në kohën e Obama-s. "Zero Dark Thirty", llogaria dramatizuese në gjuetinë për Osama Bin Laden-in, ishte sezon suksesi dhe i shpërblimeve në vitin 2013. Pastaj ishte filmi i vitit 2014, me titull "American Sniper", që ishte filmi me të ardhurat më të mëdha, që për temë kishte luftën. Regjisori i filmit Clint Eastwood nuk ka përfunduar me dokumentimin e luftës kundër terrorizmit. Këtë vit ai ka filluar me prodhimin e "The 15:17 to Paris", që ka të bëjë me sulmet e vitit 2015. Përse ky ndryshim në pasurinë për filmat për Luftën dhe Terrorin? A thua mos vallë Hollivudi u ndje më rehat përkrah politikave të presidentit të 44-të rresht? Apo ishte klasi i ri i filmave, me protagonistë që filluan luftimin e terroristëve. Kjo ndarje midis Hollivudit dhe vendit të zemrës ishte tipike në fillim të viteve 2015, kur komiku Seth Rogen tërhoqi një krahasim midis "American Sniper" dhe "Nation's Pride", një biografi imagjinuese për Wehrmacht-in në "Inglorious Basterds" të Quentin Tarantino-s. Derisa Rocky Balboa, Sylvester Stallone ka mposhtur boksierin më të madh të Bashkimit Sovjetik, tri vite më pas John Rambo, po piqte rusët nga Afganistani. Këtyre filmave u ka kaluar afati për të pasur një rikthim. Grumbulli i Luftës së Ftohtë është shumë më i lartë sesa ata në Luftën e Terrorizmit, dhe askush nuk është lodhur duke i parë sovjetikët se si po mposhten në të gjitha disiplinat, duke filluar nga boksi (Rocky IV) e deri te lufta e qenve (Top Gun). Nëse regjisorët i përshkruajnë si të këqij, terroristët dhe heronjtë mund t'i mposhtin brenda 90-120 minutave, njerëzit do të vijnë.

(Kosova Sot)