Veterani i FBI-së, që përfshihet në zbulimin e aferës "Watergate

L iam Neeson aktron ngjarjen e vërtetë "Deep Throat" në portretizimin e Mark Felt, regjinë e të cilit e ka bërë regjisori Peter Landesman. Gjëja e parë për ta thënë për filmin e regjisorit Peter Landesman, me titull "Mark Felt: The Man Who Brought Down the White House" është se nuk është një prej anës B e deri te të gjithë Burrat e Presidentit. Puna e dytë është se ka shumë pak, nëse asgjë, për të thënë për momentin tonë, në të cilin moment një përqindje e amerikanëve janë duke u rrënjosur Mark Felts-in e tyre, të cilitdo motiv që mund të jetë. Në vend të kësaj, cilado fotografi të jepet për të qenë e duhura këtu në këtë titull, ofron pikëpamjet e njërit nga informatorët më të mëdhenj që kishte historia dhe fuqia e të cilit ka integruar gjatë gjithë dekadave për identitetin e tij ka mbetur sekret edhe sot e kësaj dite.

Njeri i fjalës

Ky është një rol, i cili vërtet në mënyrë më të mirë i shkon për shtati aktorit Liam Neeson, i cili nganjëherë e mbush ekranin me ngjarje interesante. Felt-i është një veteran tridhjetëvjeçar, që punon për FBI-në, që shfaqet gjatë vitit përfundimtar të mandatit të parë të presidentit Richard Nixon. Si koleg i besueshëm i J. Edgar Hoover, ai futet në film ashtu siç i është kërkuar, pak a shumë, për të tradhtuar disa nga zyrtarët e presidentit Nixon të cilin e sjellin në një mbledhje, duke pyetur për mënyrën më të mirë për ta vrarë Hoover-in. Sipas skenarit të Landesman-it (bazuar në librin nga Felt dhe John D. O'Connor), Felt nuk ishte ndonjë manipulues, por një besimtar dhe njeri i fjalës. Kur ai pohon se Byroja është "institucioni më i respektuar në botë" me gjasë e kishte përnjëmend. Sipas Felt, kjo i është lënë një trupi tjetër qeveritar që të ushtrojë kontroll sipër këtij institucioni. E kështu është kur Hoover vdes dhe në vend se Felt të promovohej për meritat që i ka, Nixon e cakton aty L. Patrick Gray, një njeri i cili nuk ka aspak përvojë.

Felt-i i zemëruar

Felt është e sigurt se është shumë besnik ndaj Nixon-it për ta bërë punën e tij në mënyrë të pavarur, dhe pjesa tjetër prej nesh ka nevojë për të na bindur. Gray pranon presionin e ri në lidhje me hetimin e ri për ndërhyrjen "Watergate", duke i thënë Felt-it se ka 48 orë për t'i mbështjellë gjërat. Felt është shumë i zemëruar, dhe kështu, ai fillon të gërmojë edhe më thellë. Filmi kurrë nuk e shpjegon se si ky afat i fundit doli, por shihet se si Felt komandon hetuesit besnikë në javët që vijnë. Megjithëse Neeson është i rrethuar në zyrë me shumë aktorë të mirë (përfshirë këtu Brian d'Arcy James), filmi bën shumë pak përpjekje për t'i vendosur ata si personazh. Josh Lucas' Charlie Bates nga të tjerët merr më së shumti vëmendje. Më pak vëmendje ka aktori Sandy Smith (Bruce Greenwood), i cili është një gazetar nga gazeta "Time", i cili po ashtu merret me mbulimin e ngjarjes dhe të skandalit "Watergate". Përkundër mungesës së ngjarjes, kimia midis dy aktorëve, kur ata takohen në një darkë, prezanton dramën më efektive të filmit. Disa vite pas pensionimit të tij, Felt ishte akuzuar se kishte shkelur Kushtetutën në ndjekjen e aktivistëve.

(Kosova Sot)