Imigracioni, pjesa e Brexitit, e anashkaluar nga të gjithë
Shkruan: Gaby Hinsliff
Imigracioni ka qenë çuditshëm një çështje deri më tani e lënë anash në negociatat e Brexit, pjesërisht për shkak se BE-ja nuk e ka bërë atë një prioritet të hershëm për bisedimet dhe pjesërisht, sepse i përshtatet shumë "Westminster"-it që ta mbajë atë në atë mënyrë Komiteti i migracionit ka vendosur rreth lëvizjes së lirë. Tani, a dëgjon Theresa May Brexitersit e zemëruar, ose biznesin? Ose, të paktën, këtë e pretendojnë Brexitersit liberalë. Çështja e pamundur në lidhje me Brexitin Imigracioni ka qenë çuditshëm një çështje deri më tani e lënë anash në negociatat e Brexit, pjesërisht për shkak se BE-ja nuk e ka bërë atë një prioritet të hershëm për bisedimet dhe pjesërisht sepse i përshtatet shumë "Westminster"-it që ta mbajë atë në atë mënyrë. "Downing Street" është kapluar mes dy kundërshtive të papajtueshme, dëshirës të shumë votuesve pro Brexit, për të mbyllur kufijtë ndaj imigrantëve dhe frikës të punëdhënësve se duke bërë kështu, do të dëmtohet ekonomia - dhe ka qenë më shumë se i kënaqur për ta lënë tërë këtë anash për një kohë të caktuar. Imigracioni ka qenë një çështje mjaft e ndjeshme për kryeministren personalisht për shkak se "mjedisi armiqësor", të cilin ajo vetë e krijoi kur ishte sekretare e punëve të brendshme, u kthye për ta ndjekur atë në formën e skandalit Windrush. Dhe, as Partia Laburiste nuk ishte më e etur për një përballje me votuesit në disa nga bastionet e saj, të cilat nuk pajtohen edhe aq me pikëpamjet liberale të Jeremy Corbynit mbi imigracionin. Por, si çdo çështje tjetër e pamundur në lidhje me Brexitin, ajo nuk mund të shmanget përgjithmonë. Nëse asgjë tjetër, dita e sotme na sjell një hap më afër momentit kur të gjithë ne duhet të tregojnë mendimin e tyre.nuk mund ta durojnë idenë e lidhjes me një reagim racist dhe kështu ata këmbëngulin se çdo gjë ishte në lidhje me sovranitetin; se të gjitha ato pllakate nxitëse, të emigrantëve me lëkurë të errët, që radhiten në kufijtë evropianë dhe shëmtimi cinik rreth Turqisë nuk kanë të bëjnë fare me rezultatin dhe se gjithçka që dëshironin ishte vetëm një sistem më i drejtë dhe më i hapur në të cilin njerëzit mund të vinin në Britani më lehtë nga vendet e Komonveltit.
Favorizimi i punëtorëve me kualifikim më të lartë
Edhe Nigel Farage dukej sikur i shenjtë në radio, duke këmbëngulur se gjithçka që ai donte ishte kontrolli i kufijve tanë dhe mundësi të barabarta për indianët për të ardhur këtu ashtu siç kishin dikur rumunët. Pra, do të jetë interesante të shihet se çfarë ndodh tani kur komiteti këshillimor i migracionit i ka 'kapur' Brexitersit për fjalën e tyre. Raporti i tij i shumëpritur për emigracionin pas Brexitit konkludon, siç pritej, që sapo të lëmë BE-në duhet të përfundojë lëvizja e lirë, megjithëse vëren se kjo mund të na lërë në pozitën e heqjes së saj "ashtu sikur që do të bjerë shqetësimi publik rreth flukseve të migracionit që rrjedhin prej saj" dhe se si përfitimet, po ashtu edhe impaktet e supozuara negative të jenë tejkaluar. Nuk mundeni e të ndihmoni të pyesni se ku grafiku i saj përmbledh përfundimisht faktet, nuk ka dëshmi se migrimi i BE-së ka reduktuar mesatarisht pagat ose mundësitë e punës për britanikët, megjithëse disa ndikimeve të mundshme te të rinjtë dhe te ata me kualifikim më të ulët; disa thonë se migrimi ka ndikuar në ngritjen e çmimeve të shtëpive, por gjithashtu duhet pasur parasysh konfirmimin se emigrantët paguajnë më shumë në taksa sesa që ata marrin përfitime. Por, ajo që është bërë, është bërë, kështu që komiteti rekomandon një sistem të stilit kanadez që favorizon punëtorët me kualifikim më të lartë në raport me ata me aftësi më të ulët, duke u përqendruar në atë që individët kontribuojnë në vend, sesa te ajo se nga vijnë ata. Komiteti nuk ofron numra konkretë, ose nuk përgjigjet në pyetjen potencialisht shpërthyese nëse Theresa May tani do të heqë dorë nga objektivi i saj mitik dhe deri tani krejtësisht të pakapshëm, për uljen e emigracionit neto nën 100,000. Por, duke sugjeruar se Britania mund të përdorë viza pune në thelb si një ryshfet në bisedimet tregtare, duke ofruar qasje preferenciale për vendet e përgatitura për të arritur marrëveshje të tregtisë së lirë me ne, sigurisht që nuk sugjeron se qëllimi është të mbash shifrat më të ulëta me çdo kusht. Pyetja është nëse kjo është pikërisht ajo që votuesit e zemëruar që u përgjigjën për të lënë retorikën e shëmtuar të BE-së me të vërtetë kishin në mendje, ose nëse kjo ndan lëvizjen pro Brexitit mes atyre për të cilët kjo nuk ishte vërtet për të mbajtur të huajt jashtë dhe ata për të cilët, ishte
(Kosova Sot)
Imigracioni ka qenë çuditshëm një çështje deri më tani e lënë anash në negociatat e Brexit, pjesërisht për shkak se BE-ja nuk e ka bërë atë një prioritet të hershëm për bisedimet dhe pjesërisht, sepse i përshtatet shumë "Westminster"-it që ta mbajë atë në atë mënyrë Komiteti i migracionit ka vendosur rreth lëvizjes së lirë. Tani, a dëgjon Theresa May Brexitersit e zemëruar, ose biznesin? Ose, të paktën, këtë e pretendojnë Brexitersit liberalë. Çështja e pamundur në lidhje me Brexitin Imigracioni ka qenë çuditshëm një çështje deri më tani e lënë anash në negociatat e Brexit, pjesërisht për shkak se BE-ja nuk e ka bërë atë një prioritet të hershëm për bisedimet dhe pjesërisht sepse i përshtatet shumë "Westminster"-it që ta mbajë atë në atë mënyrë. "Downing Street" është kapluar mes dy kundërshtive të papajtueshme, dëshirës të shumë votuesve pro Brexit, për të mbyllur kufijtë ndaj imigrantëve dhe frikës të punëdhënësve se duke bërë kështu, do të dëmtohet ekonomia - dhe ka qenë më shumë se i kënaqur për ta lënë tërë këtë anash për një kohë të caktuar. Imigracioni ka qenë një çështje mjaft e ndjeshme për kryeministren personalisht për shkak se "mjedisi armiqësor", të cilin ajo vetë e krijoi kur ishte sekretare e punëve të brendshme, u kthye për ta ndjekur atë në formën e skandalit Windrush. Dhe, as Partia Laburiste nuk ishte më e etur për një përballje me votuesit në disa nga bastionet e saj, të cilat nuk pajtohen edhe aq me pikëpamjet liberale të Jeremy Corbynit mbi imigracionin. Por, si çdo çështje tjetër e pamundur në lidhje me Brexitin, ajo nuk mund të shmanget përgjithmonë. Nëse asgjë tjetër, dita e sotme na sjell një hap më afër momentit kur të gjithë ne duhet të tregojnë mendimin e tyre.nuk mund ta durojnë idenë e lidhjes me një reagim racist dhe kështu ata këmbëngulin se çdo gjë ishte në lidhje me sovranitetin; se të gjitha ato pllakate nxitëse, të emigrantëve me lëkurë të errët, që radhiten në kufijtë evropianë dhe shëmtimi cinik rreth Turqisë nuk kanë të bëjnë fare me rezultatin dhe se gjithçka që dëshironin ishte vetëm një sistem më i drejtë dhe më i hapur në të cilin njerëzit mund të vinin në Britani më lehtë nga vendet e Komonveltit.
Favorizimi i punëtorëve me kualifikim më të lartë
Edhe Nigel Farage dukej sikur i shenjtë në radio, duke këmbëngulur se gjithçka që ai donte ishte kontrolli i kufijve tanë dhe mundësi të barabarta për indianët për të ardhur këtu ashtu siç kishin dikur rumunët. Pra, do të jetë interesante të shihet se çfarë ndodh tani kur komiteti këshillimor i migracionit i ka 'kapur' Brexitersit për fjalën e tyre. Raporti i tij i shumëpritur për emigracionin pas Brexitit konkludon, siç pritej, që sapo të lëmë BE-në duhet të përfundojë lëvizja e lirë, megjithëse vëren se kjo mund të na lërë në pozitën e heqjes së saj "ashtu sikur që do të bjerë shqetësimi publik rreth flukseve të migracionit që rrjedhin prej saj" dhe se si përfitimet, po ashtu edhe impaktet e supozuara negative të jenë tejkaluar. Nuk mundeni e të ndihmoni të pyesni se ku grafiku i saj përmbledh përfundimisht faktet, nuk ka dëshmi se migrimi i BE-së ka reduktuar mesatarisht pagat ose mundësitë e punës për britanikët, megjithëse disa ndikimeve të mundshme te të rinjtë dhe te ata me kualifikim më të ulët; disa thonë se migrimi ka ndikuar në ngritjen e çmimeve të shtëpive, por gjithashtu duhet pasur parasysh konfirmimin se emigrantët paguajnë më shumë në taksa sesa që ata marrin përfitime. Por, ajo që është bërë, është bërë, kështu që komiteti rekomandon një sistem të stilit kanadez që favorizon punëtorët me kualifikim më të lartë në raport me ata me aftësi më të ulët, duke u përqendruar në atë që individët kontribuojnë në vend, sesa te ajo se nga vijnë ata. Komiteti nuk ofron numra konkretë, ose nuk përgjigjet në pyetjen potencialisht shpërthyese nëse Theresa May tani do të heqë dorë nga objektivi i saj mitik dhe deri tani krejtësisht të pakapshëm, për uljen e emigracionit neto nën 100,000. Por, duke sugjeruar se Britania mund të përdorë viza pune në thelb si një ryshfet në bisedimet tregtare, duke ofruar qasje preferenciale për vendet e përgatitura për të arritur marrëveshje të tregtisë së lirë me ne, sigurisht që nuk sugjeron se qëllimi është të mbash shifrat më të ulëta me çdo kusht. Pyetja është nëse kjo është pikërisht ajo që votuesit e zemëruar që u përgjigjën për të lënë retorikën e shëmtuar të BE-së me të vërtetë kishin në mendje, ose nëse kjo ndan lëvizjen pro Brexitit mes atyre për të cilët kjo nuk ishte vërtet për të mbajtur të huajt jashtë dhe ata për të cilët, ishte
(Kosova Sot)
