Doja ta kuptoja populizmin evropian

Doja ta kuptoja populizmin evropian
  • 22 September 2018 - 08:09
Shkruan: Fareed Zakaria

Kur ballafaqohemi me një problem sfidues, nganjëherë është e dobishme të dëgjosh dikë që e sheh atë nga një kënd krejt tjetër. Kjo është arsyeja pse kam qenë i interesuar të flas për ngritjen e populizmit dhe të nativizmit me Bono-n fundjavën e kaluar në një samit në Kiev. Këngëtariaktivisti filantrop irlandez sheh të njëjtat forca sikur të gjithë ne, veçanërisht në Evropë, por ai përqendrohet te diçka e paprekshme, por thelbësore. E vetmja mënyrë për t'iu kundërvënë vizionit të errët dhe pesimist që transmetohet nga nacionalistët dhe ekstremistët, thotë Bono, është që të ketë një vizion ngritës dhe pozitiv. Duke u nisur nga telashe në pjesën e tij të botës, ai më tha: "Evropa duhet të shmanget nga të qenit një gjë e mërzitshme, një burokraci, një projekt teknik, që të jetë ajo që është: një ide e madhe dhe frymëzuese". 

Të refuzohet politika e identitetit
Për këtë qëllim, grupi i Bono-s, U2, ka zgjedhur një moment gjatë koncerteve të tij për të shpalosur - qëllojani - flamurin e Bashkimit Evropian. "Evropa është një mendim që duhet të bëhet një ndjenjë", shkroi Bono në një intervistë të fundit në gazetën gjermane "Frankfurter Allgemeine". Ai po përpiqet t'i japë kuptim asaj ndjenje. Për të, Evropa ka të bëjë me aftësinë e vendeve që dikur luftonin për të jetuar në paqe, për njerëzit e shumë vendeve dhe gjuhëve të ndryshme që do të bashkoheshin. "Kjo ide e Evropës meriton këngë të shkruara në lidhje me të, dhe flamuj të mëdhenj blu të ndezur", shkroi ai. Bono pranon se Evropa është sot "shitet vështirë". Kontinenti është ndezur nga populizmi. Këto forca kanë marrë kontrollin në Hungari, Poloni dhe Itali dhe po fitojnë vazhdimisht vende në vende të tjera, duke përfshirë Gjermaninë dhe Suedinë. Duket se kudo esenca është e njëjtë: armiqësia ndaj të huajve, të gjithë atyre që janë ndryshe. Në prill, Joanna Kakissis nga NPR raportoi për një sociolog hungarez, Endre Sik, i cili kishte anketuar hungarezët rreth lejimit të azilkërkuesve në vend. Ai gjeti rezistencë të fortë për pranimin e grupeve të veçanta si rumunët, kinezët dhe arabët, dhe pastaj vendosi të pyeste për "pirezianët". "Pirezianët" janë një grup etnik imagjinar i krijuar nga Sik, por hungarezët refuzuan rrënjësisht të merrnin pjesëtarët e atij grupi fiktiv etnik. "Forma hungareze e ksenofobisë është, le të themi, forma klasike:" Ata janë të ndryshëm, nuk i njohim ata, prandaj ne i urrejmë ata". Kjo është bisha në ne." Mesazhi i Bono-s rezonin, sepse kisha lexuar librin e ri të Francis Fukuyama-s, "Identiteti: Kërkesa për Dinjitetin dhe Politikat e Zemërimit". Fukuyama argumenton se identiteti rrjedh nga nevoja e thellë psikologjike e njerëzve që të njihen si posedues të dinjitetit. Në dekadat e fundit, në kërkim të kuptueshëm për njohje, grupet e pakicave të persekutuara (zezakët, hispanikët, homoseksualët) kanë festuar identitetin e tyre - dhe kështu kanë bërë të bardhët e klasës punëtore, të cilët tani ndjehen të injoruar dhe të harruar. Përgjigjja, thotë Fukuyama, nuk është të refuzohet politika e identitetit, por të ndërtohen identitete të gjera që mund të përqafojnë të tjerët dhe të bashkojnë grupe të ndryshme

Arritjet e shquara të diversitetit
Themeluesit e BE-së, argumenton ai, shpenzuan shumë kohë duke ndërtuar aspektet teknike të projektit - ligjet, rregullat, tarifat. Ata neglizhonin të ushqenin një identitet evropian, diçka që njerëzit mund ta besonin jo për arsye racionale, por për ato emocionale dhe ato idealiste. Në rastin amerikan, argumenton ai, forcat anti- populiste duhet të krijojnë një identitet të gjerë të përqendruar te idetë dhe vlerat thelbësore amerikane dhe jo te ato të ngushta etnike, racore apo fetare. Kështu, ne kemi nevojë për një fokus më të madh te asimilimi, te kremtimi i identitetit amerikan, në gjërat që na bëjnë të gjithë që dashuria të jetë amerikane. Duhet të lidhemi me njerëzit në guxim, jo vetëm në mendime. Sfida evropiane mund të duket shumë më e madhe se ajo amerikane, por në fakt, mosbesimi ndaj të huajve nuk do të thotë domosdoshmërisht një refuzim për Evropën. Edhe në Poloni dhe Hungari, ku ndjenjat etnonacionaliste janë të larta, përkrahja për BE-në është mjaft i lartë. Sipas sondazheve të fundit të Komisionit Evropian, 71 për qind e polakëve thonë se ndjehen të lidhur me BE-në, më shumë se gjermanët apo spanjollët, ndërsa 61 për qind e hungarezëve ndjehen të bashkuar, duke tejkaluar francezët, suedezët dhe belgët. Problemi është se kjo lidhje nuk është një lidhje e thellë, emocionale - ata janë tre ose katër herë më shumë gjasa të ndjehen shumë të lidhur me kombin e tyre se sa me BE-në. Ajo me çka njerëzit në Evropë dhe Shtetet e Bashkuara duhet të krenohen, çfarë duhet të festojnë, janë arritjet e shquara të diversitetit. "I dua dallimet tona", shkruan Bono, "dialektet tona, traditat tona, veçoritë tona. . . . Dhe unë besoj se këto gjëra ende lënë hapësirë për atë që [Winston] Churchill e quajti një "patriotizëm të zgjeruar": shumëllojshmëritë pluraliste, identitetet e shtresuara, irlandeze dhe evropiane, gjermane dhe evropiane, etj. Fjala patriotizëm është vjedhur prej nesh nga nacionalistët dhe ekstremistët që kërkojnë uniformitet. Por patriotët e vërtetë kërkojnë unitet mbi homogjenitetin. Ky është projekti i vërtetë evropian ". Dhe, do të shtoja, edhe projekti amerikan.

(Kosova Sot)