Roman dashurie: Kur dashurohesh në një mashkull më të ri (16)

Nuk mund të duronte më. Sado që kishte frikë nga kujtimet, donte që ta shihte këtë mashkull të paktën edhe një herë. - Në rregull. Mund të takohemi nesër. - Kur? Ku? - Do të shkoj te tezja pasdite, prandaj do të mund të takoheshim rreth orës tetë. Këtu, te muzeu. Kështu do të ishte më së miri. - Në rregull. Të pres në orën tetë. Gjumë të ëmbël. U ngut që të shkonte në shtëpi, e vetëdijshme për kaosin që kishte në kokë. Valdrini ishte para saj, gati i njëjtë sikur para dhjetë vjetësh. Përpos që ishte trashë pak dhe që flokët më nuk i kishte të shprishura dhe plot tufa, por i kishte të shkurtra, si të ushtarëve, sikur vitet të mos kishin ndikuar shumë te ai. U shtri në shtrat dhe kuptoi se i duhej të ballafaqohej me të kaluarën.

Lexoni edhe:

Zanfina nga karantina: A e ndërrojmë temën!

Dukej se Valdrini e kishte bërë një gjë të tillë, me gjasë kishte harruar disa gjëra të këqija e të shëmtuara në lidhje me të. Kështu vendosi të bënte edhe vetë ajo... Valdrini kishte filluar t'i vardisej pas klasës së dytë të shkollës së mesme. Prindërit e tij jetonin në Gjermani, e ai çdo verë shkonte dhe i kalonte pushimet në qytetin e Luljetës. Ashtu kishte ardhur edhe atë verë, por sikur për një vit ishte bërë më burrëror, më i mençur dhe më argëtues, prandaj Lulja filloi ta vërente. Kur dy vëllezërit e tij kishin shkuar në bregdet me prindërit, Valdrini kishte insistuar që të rrinte me gjyshen. Më pas i kishte thënë Lules se e kishte bërë një gjë të tillë, sepse donte që të rrinte me të një kohë më të gjatë. Një ditë para se ai të kthehej në Gjermani, ajo e kishte lejuar përfundimisht që ta puthte dhe më pas kishte ardhur një vit i gjatë i komunikimit me letra dhe me thirrje të shpeshta telefonike. I dukej se Valdrini e donte marrëzisht, por ajo ndjente ndaj tij vetëm simpati. Dukej se ai ishte i gatshëm që të bënte gjithçka për të. Asokohe Luljeta konsiderohej si vajza më e bukur në qytet. Flokët i kishte me tufa natyrore të ndritshme dhe i kishte të gjata deri në mes të shpinës. Ecte si mbretëreshë, me kokën lartë, me supet drejt, duke dridhur belin tamam sa për t'i çmendur djemtë. Ishte e vetëdijshme se sa e donin, e edhe shoqet grindeshin se kush do të ishte më afër Luljetës së bukur. Verën e ardhshme, ajo i kaloi tërë pushimet me Valdrinin.

Kjo ishte periudha më e lumtur në lidhjen e tyre. Bile, ajo iu kishte thënë disa shoqeve se mendonte që do të martohej me Valdrinin. Por, më pas erdhi viti i katërt i shkollës së saj të mesme dhe tanimë kishte filluar se cilin fakultet do ta regjistronte. I pëlqenin gjuhët e huaja, të cilat edhe i mësonte me lehtësi. Në anën tjetër, donte që të largohej nga qyteti i lindjes, të paktën përkohësisht. Donte që bukurinë e saj ta shihnin edhe njerëz të tjerë. (vijon)

(Kosova Sot Online)