Kur të vritet tradhtia, do të ribashkohet Shqipëria Etnike!

Prof. Dr. Mehdi HYSENI

Barometri diplomatik

Qeveritë në Tiranë dhe në Prishtinë janë kundër ribashkimit kombëtar

Derisa shqiptarët ta plaçkitin, t’ia fusin thikën, ta tradhtojnë, ta poshtërojnë, ta spiunojnë dhe, t’ia fusin plumbin njëri-tjetrit për “kapuç të madh” bajraktarist feudal, për pushtet dhe për pasuri, ribashkimi, do të jetë vetëm një utopi e shkretë. I gjithë ky negativizëm dhe primitivizëm do të thotë se, fajtor dhe përgjegjës kryesor për mosribashkimin e deritashëm kombëtar, është faktori i brendshëm politik, jo assesi Evropa e as bota

Ribashkimi i Shqipërisë Etnike do të bëhet, por jo me këta shtetarë dhe me këta liderë politikë të korruptuar, që po luftojnë kundër ribashkimit kombëtar (1990-2017), duke e quajtur recidiv folklorik, stereotip, të tejkaluar, të rrezikshëm dhe të  dëmshëm për shqiptarët dhe për Ballkanin. Ky vështrim i prapët dhe pervers  politiko-propagandistik i faktorit të brendshëm shqiptar, kur të “përkthehet” në gjuhën e interesit të politikës ditore dhe të nepotizmit të liderëve politikë dhe të drejtuesve të  dy shteteve shqiptare (Shqipëri dhe Kosovë), do të thotë nuk ka ndryshim të statusit kolonial shekullor të shqiptarëve nën Mal të Zi, nën Serbi, në Maqedoni dhe nën Greqi. Kjo është fitorja e politikës dhe e diplomacisë së këtyre shteteve të theksuara kolonialiste sllavo-bizantine të Ballkanit.

Sa më shumë të ngjizemi me kolonialistët sllavë të Ballkanit, dhe sa më shumë të formohen parti politike, aq më larg jemi nga synimi i jetësimit të RIBASHKIMIT!

Pra, deri tani (1990-2017), asgjë e re sa i përket RIBASHKIMIT KOMBËTAR, “krejt me të vjetra”. Rezultate konkrete nuk ka sa i përket ribashkimit kombëtar mbase, pikësëpari politika dhe diplomacia shtetërore e Shqipërisë,  qe tri dekada (1990-2017) ende nuk e ka vënë në “itinerarin” e strategjisë gjithëkombëtare të objektivave të saj prioritare çështjen e ribashkimit kombëtar shqiptar. Madje, mungon paradigma e unitetit dhe e vizionit gjerman, ku në vend se të ndiqet me konsekuencë dhe me vendosmëri shembulli i RIBASHKIMIT GJERMAN, ne shterohemi dhe kridhemi në luftën vetëmohuese dhe anticivilizuese, duke sharë, duke shpifur, duke përçarë, duke mashtruar, duke etiketuar, duke tradhtuar deri në vrasje (vetëm për të krijuar armiq të paqenë sipas “recetave” të OZN-së, të UBDB-së, të Sekuritates etj., për të lartësuar, fronëzuar dhe pasuruar injorancën, terroristët, mercenarët, fashistët, rusofilët dhe kuislingët e panumërt) si kurrë më parë në historinë e derisotme të  shqiptarëve dhe të Shqipërisë Etnike. Kjo rrugë e gabuar dhe irracionale e pakrye nuk çon drejt pajtimit dhe ribashkimit, por drejt në humbëtira të pafund, të  pa shenjë dhe  pa gjurmë. - Ky është triumfi  i të gjithë armiqve të brendshëm dhe të jashtëm të KOMBIT SHQIPTAR dhe të SHQIPËRISË ETNIKE.

Filozofia e strategjisë së ribashkimit gjerman, puna dhe uniteti, jo fjalët dhe përrallat retorike

Ia vlen të theksojmë se pas Luftës së Dytë Botërore në Gjermaninë Perëndimore nuk ka pasur asnjë parti politike për ribashkimin gjerman. Mirëpo, ja, së fundi, ia arritën të ribashkohen me Gjermaninë Lindore (tetor 1990). Kjo do të thotë se gjermanët e kanë pasur përnjëmend, që të arrijnë këtë objektiv të shenjtë - ribashkimin. Ndaj, pothuajse gjysmë shekulli (1945-1990) në vend se të bënin “bla-bla-bla” (dushk për gogla, kush është më intelektual i zoti dhe kush më patriot, e kush më trim…etj.), gjermanët punuan pareshtur, me mendje të mbledhur si një kokë, si një trup, si një zë i vetëm dhe me vepra të njësuara konkrete, që të ribashkohen si një komb dhe një shtet i vetëm. Ky shembull historik, politik, kombëtar dhe atdhetar gjerman, provon se me fjalë poshtëruese, me shpifje, me gënjeshtra, me piratizëm, me tradhti, me thika, me plumba njëri-tjetrit, nuk bëhet kurrfarë ribashkimi e as kurrfarë  demokratizimi evropian perëndimor e as amerikan.

 Pavarësisht nga pikëpamjet divergjente të ithtarëve dhe të veprimtarëve të ribashkimit kombëtar dhe të atyre kundër ribashkimit kombëtar (1913-2017), maksima e vlefshme historiko-politike kombëtare dhe atdhetare shqiptare e plejadës së Rilindjes Kombëtare Shqiptare, është e pakundërshtueshme se “Vetëm Ribashkimi Kombëtar është shpëtimi i shqiptarëve dhe  i Shqipërisë Etnike”.

Mirëpo, si gjatë 100 viteve të shkuara të shekullit XX, ashtu edhe sot, në fundin e dekadës së dytë shekullit XXI, kjo maksimë në vazhdimësi është sabotuar, rrezikuar, anatemuar dhe mohuar në  nga kundërshtarët dhe nga armiqtë e saj të  egër  të brendshëm shqipfolës, të cilët për interesat e tyre meskine, egoiste personale, klanore, partiake dhe pushtetare feudale, vazhdimisht, në forma të ndryshme primitive dhe injorante e kanë sabotuar dhe luftuar këtë Maksimë të pavdekshme të Rilindësve tanë mendjendritur, duke e gënjyer vetveten se “janë më të ditur”, “më të emancipuar”, “më patriotë”,  “më vizionarë”, “më të drejtë”, “më demokratë” dhe “më të merituar” sesa Rilindësit, që kanë meritat kryesore për formimin e Kombit Shqiptar, të Kulturës dhe të Shqipërisë Etnike.

 

Ky është konflikti dhe hendikepi i pakapërcyeshëm me të cilin, edhe sot inteligjencia patriotike shqiptare po përballet me injorantët, me primitivët, me hedhurinat, me kriminelët dhe me tradhtarët shqipfolës, të cilët duke e mbivlerësuar vetveten me arrogancën, me mendjemadhësinë, me ushtrimin e forcës së  frikësimit,  me mbështetjen e shërbimeve dhe të agjenturave të ndryshme serbo-sllave etj., haptazi dhe fshehurazi po i luftojnë ithtarët dhe veprimtarët patriotë të ribashkimit kombëtar shqiptar dhe të Shqipërisë Etnike.

 

Derisa shqiptarët ta plaçkitin, t’ia fusin thikën, ta tradhtojnë, ta poshtërojnë, ta spiunojnë dhe,  t’ia fusin plumbin njëri-tjetrit për “kapuç të madh” bajraktarist feudal, për pushtet dhe për pasuri, ribashkimi, do të jetë vetëm një utopi e shkretë.  I gjithë ky negativizëm dhe primitivizëm do të thotë se, fajtor dhe përgjegjës kryesor për mosribashkimin e deritashëm kombëtar, është faktori i brendshëm politik, jo assesi Evropa e as bota. – Së pari, pa unitet dhe pa pajtim brendakombëtar nuk mund të ëndërrohet kurrfarë ribashkimi, as kurrfarë ndihme nga faktorët e huaj ndërkombëtarë.

Me këtë problem të brendshëm anticivilizues dhe vetëmohues, gjermanët, asnjëherë, në historinë e tyre të derisotme nuk janë përballur. Prandaj, nuk është aspak e çuditshme dhe befasuese Ribashkimi i Gjermanisë Perëndimore me atë Lindore, më 3 tetor të vitit 1990. Nuk ka asnjë dyshim se, po të kishim ndjekur rrugën dhe veprat e ndritshme të Rilindësve tanë; rrugën  heroike të lavdishme të Skënderbeut të bashkimit të princërve të principatave shqiptare në Kuvendin historik të  Lezhës ( “2 mars 1444”); Shembullin e Lidhjes Shqiptare të Prizrenit ( “10 qershor 1878”) dhe shembullin e  themelimit të shtetit të parë të bashkuar modern shqiptar-Shqipërisë Etnike të Ismail Qemalit (“28 Nëntor 1912”), si dhe shembullin e fundmë heroik legjendar të Adem, Hamzë dhe Shaban Jasharit (për lirinë, për pavarësinë dhe për ribashkimin e Kosovës me Shqipëri), që së bashku me 53 bashkëluftëtarë të tjerë, prej tyre 21 anëtarë të familjes së ngushtë Jashari, flijuan heroikisht, duke mbrojtur pragun e shtëpisë në Prekaz kundër soldateskës barbare gjenocidale të Serbisë së Slobodan Milosheviqit (“5, 6, 7 mars 1998”), sigurisht se, tanimë, do të ishim ribashkuar, ashtu sikurse Gjermania Perëndimore me Gjermaninë Lindore, “më 3 tetor 1990”.

Fati i gjermanëve që nuk janë të përçarë si shqiptarët

Me gjithë kundërshtimet dhe me pengesat (e faktorit të jashtëm) të disa shteteve të Evropës, që ta pengonin ribashkimin e Gjermanisë, kjo ia arriti qëllimit të bashkohej me Gjermaninë Lindore, sepse gjatë 45 viteve të copëtimit, gjermanët nuk kanë fjetur, dhe nuk kanë jetuar në iluzione të shkreta, se ribashkimi do të realizohej vetvetiu, duke e shpifur, duke e tradhtuar njëri-tjetrin, duke e vrarë njëri-tjetrin, duke e poshtëruar njëri-tjetrin, duke zhvleftësuar njëri-tjetrin, duke e shitur njëri-tjetrin për interesa të huaja të armikut, si dhe për interesa të tyre të luftës për pushtet me çdo kusht dhe me çdo çmim për ta gjunjëzuar, shfrytëzuar dhe shkatërruar popullin dhe shtetin e vet, duke e vjedhur, duke e plaçkitur, duke e varfëruar, duke e lënë të papunë, duke bërë vetëvrasje për bukë dhe për ekzistencë dhe mirëqenie etj. Gjermania u ribashkua, sepse shtetarët dhe liderët politikë të saj nuk rriheshin, nuk likuidoheshin dhe nuk vriteshin për poste në pushtet dhe për t’u pasuruar në mënyrë të paligjshme. Gjermania u ribashkua, se gjermanët ishin unikë, me vetëdije të plotë dhe me ideal të pathyer, se ribashkimi ishte  jo vetëm ëndërr, jo vetëm dëshirë, jo vetëm imperativ, por mbi të gjitha ishte domosdoshmëri, patriotizëm dhe detyrim individual dhe kolektiv ndaj interesit të përgjithshëm të kombit dhe të atdheut të vet. Gjermaninë e ribashkuan vlerat e saj kombëtare, patriotike  akademike, shkencore, politike dhe shtetërore, që pas Luftës së Dytë Botërore ia arritën të krijojnë lidhje, marrëdhënie dhe bashkëpunim   të ndërsjellë jo vetëm me vendet fqinje  evropiane, por,  edhe me vendet e tjera të botës, e në veçanti me  Shtetet e Bashkuara të Amerikës si superfuqi botërore dhe si një nga faktorët kryesorë për rimëkëmbjen  politike, diplomatike, ushtarake dhe ekonomike të Gjermanisë  Perëndimore, gjë që kjo, së fundi,  pati  ndikimin, meritën  dhe rolin e veçantë, që  të ribashkohej me Gjermaninë Lindore (“3 tetor 1990”).

Pikërisht, në saje të vlerave të tilla kombëtare dhe  shtetërore, Gjermania brenda gjysmë shekulli, ia arriti të bëhej edhe një ndër fuqitë më të mëdha ekonomike, e cila sot zë vendin e katërt (4) në listën e vendeve më të fuqishme ekonomike botërore.

Ribashkimin e dy Gjermanive e ka mbështetur fuqishëm Amerika

Sa, më sipër, shqiptarët do të ribashkohen, kur të arrijnë të bëhen si gjermanët ( me vetëdije të plotë se mbi të gjitha janë humanizmi, drejtësia, liria, pavarësia, uniteti, shteti dhe atdheu, jo  klani, jo partia, jo korrupsioni, jo plaçka, jo tradhtia dhe jo krimi etj…) dhe të binden dhe të kuptojnë njëherë e përgjithmonë, se pa ribashkim mbarëkombëtar nuk ka as liri, as pavarësi, as siguri, as stabilitet, as prosperitet e as ardhmëri e  as paqe të sigurt në Ballkan. Gjithashtu, shqiptarët e kanë të vështirë të ribashkohen, sepse:  nuk janë në numër mbi 82 milionë si gjermanët; nuk janë kurrfarë fuqie ekonomike; nuk janë kurrfarë fuqie ushtarake siç është Gjermania me mbi “60 mijë trupa”; nuk kanë të zgjidhur problemin kolonial me vendet fqinje kolonialiste sllave (1912-2017); qeveritë e tyre në Tiranë dhe në Prishtinë janë kundër ribashkimit kombëtar. Këta janë nga treguesit kryesorë, që vënë në dukje faktin se nuk mund të tërhiqet kurrfarë paralelizmi i fenomenit të ribashkimit të Gjermanisë me atë fenomenit shqiptar, sepse shqiptarët janë një komb i vogël në Ballkan, ribashkimin e të cilit, së pari, nuk po e mbështetin as Shqipëria, as Kosova zyrtare, as Amerika, as BE-ja e as NATO-ja. Ndërkaq, ribashkimin e  dy Gjermanive e ka mbështetur fuqishëm Amerika. Për të fituar një besim të tillë të Amerikës dhe të aleatëve të saj tradicionalë, politika dhe diplomacia shqiptare e Tiranës dhe e Prishtinës, nevojitet të dëshmohen praktikisht se janë krijuar kushtet optimale për ribashkimin e kombit shqiptar, ashtu siç ka dëshmuar me shembuj konkret Gjermania e kancelarit Helmut Kol dhe e Hans D. Gensher në vitet e 90-ta të shekullit XX.

-Ribashkimin kombëtar shqiptar mund ta bëjnë ata që nuk i kanë borxh as Zotit, as Kombit, as Atdheut e as Historisë. Ata që pohojnë dhe me të gjitha mjetet e mbrojnë drejtësinë dhe të vërtetën. Ata që janë me mendje të shëndoshë të arsyes, që luftojnë për drejtësi, për liri, për qytetërim, për përparim, për interesin e përgjithshëm të gjithë kombit dhe mbarë Shqipërisë Etnike; ata që  me sjelljet, me veprimet dhe me punën e tyre vlerore janë dëshmuar se janë në Rrugën e Shenjtë  Gjithëkombëtare të Rilindësve  Shqiptarë, të cilët asgjë nuk kanë kursyer për ta bashkuar, çliruar dhe mëvetësuar kombin e vet dhe Shqipërinë Etnike; ata që janë si gjermanët unikë, të vendosur, që kanë strategji, vizion dhe ide pozitive për të sotmen dhe për të nesërmen; ata që punojnë ditë e natë pa u ndalur si gjermanët, jo ata që llomotisin, që shpifin, që vrasin pas shpine,  që nxijnë dhe që denigrojnë figurat kombëtare shqiptare, me qëllim të përçarjes dhe të konfrontimit të popullit në vija  religjioze, ideologjike, dogmatike dhe politike. Këta janë armiqtë e brendshëm më të rrezikshëm  për Kombin dhe për Shqipërinë Etnike.  Këta nuk i duhen as Kombit e as atdheut, sepse janë njësoj të rrezikshëm, të dëmshëm dhe gjakësor sikurse të të gjithë armiqtë e jashtëm të Ribashkimit të Kombit dhe të Shqipërisë Etnike. Këta janë pengesa kryesore pse edhe sot jemi gjysmë të kolonizuar dhe të robëruar nën sundimin e egër shekullor sllavo-bizantin.

Kësi shembujsh negativë, anakronikë, vetëmohues dhe tragjikë nuk gjenden në mesin e popullit gjerman, as në Gjermani. Kjo është përparësia dhe fati  i tyre historik, kombëtar dhe shtetëror, sepse, ndryshe, po të ishin gjermanët si shqiptarët  mendjeshkurtër, të përçarë (njëri thumbit, tjetri patkoit), duke e eliminuar njëri-tjetrin për poste shtetërore dhe për pasurim të paligjshëm në kurrizin e popullit dhe të shtetit (1913-2017), kurrë nuk do të kishin pasur fatin që të ribashkoheshin më 3 tetor 1990. Kjo është një nga arsyet, pse Evropa nuk i ka ndihmuar shqiptarët, që të krijojnë shtetin e tyre gjithëkombëtar sikurse shtetet e tjera në Evropë dhe në Ballkan, sepse skena politike shqiptare gjithmonë ka qenë e përçarë dhe heterogjene në pikëpamjet dhe në interesat e saj parciale klanore, partiake, ideologjike dhe provincialiste, si rrjedhim i përligjjes së interesave të huaja të pushtuesve anadollakë, sllavo-bizantinë, fashistë dhe ruso-bolshevikë etj.

Sa më lart, nëse duam që të fitojmë simpatinë dhe mbështetjen e gjithanshme të Evropës Perëndimore dhe të Amerikës shpëtimtare, që përgjithmonë të dalim nga skëterra e robërisë kolonialiste sllavo-bizantine, së pari, siç ka vlerësuar me plot të drejtë ish-Akademiku ynë i ndjerë, prof. dr. Esat Stavileci, “është e domosdoshme, që të ulemi në një sofër të përbashkët kombëtare, e pastaj në atë ndërkombëtare”. - Jo përditë të “fabrikojmë” partia dhe platforma të “sofrave” individuale, mahallore, provinciale, partiake, ideologjike dhe bajraktariste feudale, sepse Evropa, as Amerika nuk kanë kohë të merren me shqyrtimin e “101” projekteve dhe platformave për ribashkimin e shqiptarëve. Këtë, duhet pasur të qartë  si  diellin të gjithë shqiptarët.

 Pra, thjesht, nuk mund të ketë ribashkim me “1001” sofra, por vetëm me “NJË SOFËR”. Me t’u arritur ky unitet me konsensus mbarëkombëtar, atëherë edhe armiqtë e brendshëm dhe të jashtëm, edhe miqtë tanë evropianë ndërkombëtarë, seriozisht do ta kuptonin dhe do ta merrnin në konsideratë KËRKESËN TONË UNIKE për RIBASHKIMIN E KOMBIT SHQIPTAR DHE TË SHQIPËRISË ETNIKE SI NJË SHTET KOMBËTAR në Ballkan, ashtu sikurse shtetet e tjera ballkanike dhe evropiane.

(Kosova Sot)