Bisedimet ndërpartiake kërkojnë shtyrje të Brexitit

Bisedimet ndërpartiake kërkojnë shtyrje të Brexitit
Bisedimet ndërpartiake kërkojnë shtyrje të Brexitit

Wolfgang Munchau

  • 10 April 2019 - 09:00

Fatmirësisht, nuk ka nevojë që May dhe Corbyn të bien dakord për përmbajtjen specifike të një Brexiti të butë

Strategjia e kryeministres May nuk është e pagabueshme. Bisedimet ndërpartiake mund të dështojnë. Në Këshillin Evropian mund të ketë një aksident politik. Mund të ketë zgjedhje të përgjithshme në Britani të Madhe. Përkrahësit e një referendumi të dytë nuk do ta mbështesin këtë

Një erë kompromisi ndihet në ajër. Bisedimet midis Theresa May dhe Jeremy Corbyn mund të jenë momenti vendimtar. Nuk e kam idenë nëse do të ketë sukses kryeministri i Britanisë së Madhe dhe udhëheqësi i opozitës. Ndoshta jo.

Por ata kanë një shans të mirë për të përmbushur një qëllim kritik të menjëhershëm: një marrëveshje të mërkurën nga krerët e BE në Këshillin Evropian për të zgjatur afatin zyrtar të Brexit të së premtes. Në takimin e tyre të fundit, këshilli këmbënguli në një rrugë politike përpara si kusht për një zgjatje më të gjatë. Këtu është: një proces ndërpartiak. Kjo nuk është provuar më parë. Ai redukton të dy shanset për një Brexit pa marrëveshje dhe një referendum të dytë njëkohësisht. As Britania e Madhe as BE-ja nuk janë të përgatitura për një Brexit pa marrëveshje.

Ekspertët në sektorin e pajisjeve mjekësore kanë frikë nga mungesat kritike të furnizimit që do të ndodhin në të dy drejtimet nëse dilet pa asnjë marrëveshje. Mungesat e mundshme të furnizimit në Britani të Madhe ishin të njohura, por nuk isha në dijeni se BE-ja gjithashtu ishte e varur nga aparatura mjekësore e importuar nga Mbretëria e Bashkuar. Do të ishte e papërgjegjshme që politikanët të kërkonin një Brexit pa marrë parasysh se rreziqet e tilla ende nuk janë kuptuar plotësisht.

Afati i qershorit ka kuptim

Opsioni tjetër ekstrem do të ishte një refere

ndum i dytë. Ai mund të kishte një shans nëse do të ngritej kundër një Brexiti pa marrëveshje, pasi të gjitha opsionet e tjera ishin eliminuar. Por ngjarje të tjera janë imponuar.

Zonja May ka të drejtë të konkludojë se ruajtja e unitetit të partive konservatore nuk mund të ketë më përparësi pasi deputetët refuzuan marrëveshjen e tërheqjes tri herë. Udhëheqja e partisë nga ana e saj dhe koha e saj në detyrë do të përfundojnë këtë vit. Ajo ka arritur në përfundimin se duhej të bashkohej me udhëheqësin e opozitës për të arritur shumicën ndërpartiake

. Ajo që ndodhi në Mbretërinë e Bashkuar më kujton pak nga koalicionet e mëdha të Gjermanisë, të cilat ndodhin kurdo që është e pamundur që një ose një parti tjetër të madhe të gjejë shumicën. Është thellësisht ironike që në pikën e nisjes së saj Mbretëria e Bashkuar po bëhet aq shumë evropiane në këtë drejtim.

Unë do të preferoja ose qershorin, siç sugjerohet nga May, ose fundin e dhjetorit si datë të zgjatjes. Afati i qershorit ka kuptim, sepse çdo gjë që duhet të vendoset tani mund të vendoset brenda pak javësh.

Fatmirësisht, nuk ka nevojë që May dhe Corbyn të bien dakord për përmbajtjen specifike të një Brexit të butë. Më pëlqeu propozimi mjaft i paqartë nga Kenneth Clarke, deputeti konservator dhe ish-kancelari, në favor të një bashkimi të përhershëm doganor. Nuk ka asnjë pikë në diskutimin e specifikave në këtë fazë, sepse çdo marrëveshje do të marrë vite të negociatave. Tërë ajo që May dhe Corbyn duhet të arrijnë është gjetja e konsensusit mbi parimet politike që mbështesin Brexit. Kryeministrja May do të duhet të heqë një nga linjat e saj të kuqe. Laburistët do të duhet të heqin dorë nga kërkesa për referendum të dytë, ndoshta jo një problem për Z. Corbyn personalisht.

Të dyja tashmë pajtohen për përfundimin e lëvizjes së lirë. Çështja më e vështirë do të jetë: a do të respektojë kompromisin një lider i ri konservator dhe kryeministër? Kjo është arsyeja pse data e zgjerimit ka rëndësi kaq shumë. BE-ja duhet të shqyrtojë me kujdes pasojat e një zgjatjeje shumë të gjatë. Dita më e logjikshme e zgjatjes do të ishte fundi i dhjetorit, me një vendim përfundimtar të marrë në takimin e dhjetorit të Këshillit Evropian. May nuk mund të largohet nga partia e saj paraprakisht. Një shtyrje në dhjetor do të çonte liderët e BE-së përtej një periudhe kritike në vjeshtë, gjatë së cilës ata duhet të zgjidhnin çështje të rëndësishme: emërimet e presidentëve të Komisionit Evropian, Këshillit Evropian dhe Bankës Qendrore Evropiane. Ata gjithashtu do të duhet të merren me pasojat e zgjedhjeve evropiane.

 Mendjet e hutuara

Nëse Këshilli Evropian do të shtrihej deri në vitin 2020, ata mund të gjejnë veten me Boris Johnsonin si udhëheqës konservator dhe një anëtar të plotë votues në rrethin e tyre të shquar. Udhëheqësit e BE-së duhet të trajtojnë dhjetorin si kufirin e jashtëm të datës së largimit të kryeministres May, sepse ata duan të sigurojnë që ata të bëjnë marrëveshjen me të. Një zgjatje e bazuar në bisedimet ndërpartiake duhet të kënaqë Emmanuel Macronin. Presidenti francez ka të drejtë të kundërshtojë një shtyrje të pakushtëzuar. Por ai duhet të pajtohet me një kompromis inteligjent. Si një quid pro quo ai mund të këmbëngulë që krerët e BE-së të mos e shtyjnë afatin kohor.

Kjo gjithashtu mund të ndihmojë në përqendrimin e mendjeve të hutuara në parlamentin e Britanisë së Madhe dhe të na kursejë nga ndryshime të mëtejshme pa kuptim si ato që kërkojnë të heqin dorë nga tryeza. Strategjia e kryeministres May nuk është e pagabueshme. Bisedimet ndërpartiake mund të dështojnë.

Në Këshillin Evropian mund të ketë një aksident politik. Mund të ketë zgjedhje të përgjithshme në Britani të Madhe. Përkrahësit e një referendumi të dytë nuk do ta mbështesin këtë. Ajo që unë nuk e di është nëse ata që janë të gatshëm për kompromis do të jenë më të shumtë sesa ata që nuk janë për të. Por ajo që unë jam e sigurt është se një kompromis ndërpartiak është rruga e vetme drejt një Brexiti të rënë dakord në këtë anë të zgjedhjeve të përgjithshme.

(Kosova Sot)