Shkencëtarët zbulojnë se çfarë ndodh 30 sekonda para vdekjes, e habitshme çfarë thonë

Vdekja është një argument i pakëndshëm për shumë njerëz. Shumë prej tyre largohen nga çdo lloj  bisede për atë. Por e vërteta është se vdekshmëria është një fakt. Të gjithë jemi të njëjtë në sytë e vdekjes dhe të gjithë vdesim.

Një nga arsyet pse shumë njerëz e shmangin këtë bisedë është sepse ne dimë shumë pak për këtë. Ndoshta, nëse dimë më shumë për gjithë procesin e vdekjes, sidomos për atë që do të ndodhë më pas, mund të kemi më pak frikë nga ai.

Çfarë ndodh kur vdesim? A këndojnë engjëjt për ne ngadalë derisa zbehemi në errësirë?

Një neurologe australiane, Dr. Cameron Shaë, ka zbuluar kohët e fundit nga një tru njerëzor se çfarë ndodh me ne në momente para vdekjes. Mbetjet i përkisnin një gruaje që i dhuronte trupin e saj Universitetit Deakin si një kontribut për shkencën.

Dr Shaë përdori trurin e saj për të shpjeguar strukturën e tij. Më pas ajo vazhdoi të shpjegonte se si kjo strukturë dhe përbërje mund të ndikonte në procesin e vdekjes.

Gjatë miliona viteve, truri është zhvilluar në shtresa. Shtresa dhe struktura të ndryshme janë shtuar në kompleksitetin e trupave njerëzorë që kanë evoluar.

Ganglia bazale besohet të jetë zona më primitive dhe zona e parë e zhvilluar. Ata kontrollojnë dëshirat themelore siç janë uria, libido dhe lëvizja. Strukturat e lidhura me funksione të shumëfishta komplekse intelektuale dhe emocionale, të tilla si hipofiza dhe lobi qëndror, dalin ngadalë rreth ganglive bazë.

Kjo ka shtuar veçoritë si kujtesa dhe mësimi. Lëkura cerebrale është shtresa më e jashtme e trurit që besohet të ketë evoluar më së fundi. Ai përbëhet nga katër lobe që kontrollojnë moralin dhe aftësinë për të planifikuar të ardhmen.

 

Ky sistem shtresimi është thelbësor për kuptimin e vdekjes. Sipas Dr Shaë, truri vdes gradualisht.

Për shkak se furnizimi i trurit me gjak vjen nga poshtë, truri ka tendencë të vdesë nga lart poshtë, duke pretenduar së pari karakteristikat tona njerëzore. Ndjenja jonë e vetvetes, ndjenja jonë e humorit, aftësia jonë për të menduar paraprakisht largohen në 10 ose 20 sekondat e para. Pastaj, ndërkohë që vala e qelizave të trurit të uritura për gjak zgjerohet, qendrat tona të kujtesës dhe të gjuhës mbarojnë, derisa të mbetet vetëm një bërthamë.

Njerëzit që mbeten me një bërthamë të gjallë dhe aktive janë teknikisht të gjallë sepse kanë shenja jetësore, por sipas Dr Shaë, ato ekzistojnë në një gjendje vegjetative.

Dr. Cameron thotë se humbisni kuptimin tuaj nëse shihni një dritë në fund të tunelit, por nuk është domosdoshmërisht diçka që ka të bëjë me Perëndinë dhe nuk provon se ka jetë pas vdekjes.

“Ne e dimë nga përvoja se vizioni i tunelit shfaqet papritmas kur furnizimi me gjak në tru është ndalon,” tha Dr Cameron. “Gjëja e parë që vërehet ndërkohë që të bie të të fikët është ngushtimi i vizionit I pasuar nga errësira.

Teoria që personaliteti dhe karakteri ynë vdesin të parat është një ide interesante dhe e tmerrshme në të njëjtën kohë.

Për më tepër, mendimi i instinkteve më të ulëta që luftojnë deri në fund është një interpretim interesant i vdekjes dhe i procesit të saj. Me kalimin e kohës dhe në sajë të hulumtimeve të vazhdueshme do të kemi më shumë njohuri për trurin e njeriut dhe ndoshta më pak frikë nga vdekja.

(Kosova Sot)