Beqar/e në moshën 30, 40 dhe 50 vjeç: çfarë ndryshon

Të jesh beqare nuk është më një dramë. Dikur ishte vetmi, si ajo e kënduar nga Pausini në këngën homonime dhe të famshme. Por ishin vitet ’90 dhe ne ende jetonim në trashëgiminë kulturore të një të shkuare të errët, në të cilën të qenit vetëm për një grua ishte ekuivalente me një lloj tragjedie greke të kompletuar me një kor për të ndjekur fatin e keq dhe fatkeqësitë e ndryshme.

Beqar/e në moshën 30 vjeçare

Bëhesh i tillë pas një historie të gjatë që zgjati nga shkolla e mesme ose je ende sepse historitë që ke pasur deri më tani kanë qenë në thelb të parëndësishme dhe ti ende pret atë të duhurin; apo edhe duke planifikuar një jetë beqare. Le të themi se kompromisi i duhur në këtë moshë është të mos presësh asgjë dhe megjithatë të ndërtosh një jetë të këndshme mes hobeve, pasioneve, miqve, partnerëve të rastit, punës dhe angazhimeve të ndryshme. Dhe pastaj nëse vjen dashuria, aq më mirë. Me pak fjalë, të jesh beqar në moshën 30-vjeçare të jep ende shumë shpresë për të ndërtuar diçka të bukur, vetëm apo në shoqëri. Shpresa është gjithashtu e aftë të shërojë çdo vuajtje për historitë që sapo kanë mbaruar (por të cilat nëse zgjasin shumë, ndoshta do të ishin me të vërtetë të rraskapitura dhe prandaj … mirëpriteni të renë!)

Beqar/e në moshën 40 vjeçare

Zakonisht njeriu bëhet i tillë pas martesës së parë, ndoshta edhe me fëmijë të vegjël. Dhe reagimi i parë është të ndihesh i humbur, potencialisht i dëshpëruar, pa pika fikse. Papritur jeta që menduat se do të zgjaste pak a shumë përgjithmonë bëhet në tym dhe nuk dini më çfarë të bëni. Duhet të rishpikësh veten dhe ta bësh atë në këtë moshë nuk është aq e lehtë sa dikur, veçanërisht me fëmijët e varur. Të takosh njerëz të rinj, përderisa ka qëllimin, është më e vështirë, por nëse ndodh, dije se këtë herë do të jesh më i vetëdijshëm se çfarë dëshiron dhe cilët janë kufijtë e tu. Këshilla, megjithatë, është gjithmonë e njëjtë: merrni pak kohë për të tretur statusin e ri dhe më pas rindërtoni një jetë të këndshme. Dhe nëse takoni dikë përsëri, aq më mirë. Nëse nga ana tjetër, në moshën 40-vjeçare jeni ende beqar, tundoheni nga dëshpërimi të hidheni në të parën që kalon, sepse ora biologjike po ju shtyp dhe mendoni se nuk mund të vazhdoni të jeni vetëm dhe se ju dua femije dhe qe te gjithe te pyesin se kur do te vendosesh, etj etj. Gjithmone perpiqem te perseris nje gje me vete, e cila vlen ne cdo fushe: nese duhet te shkoje do te shkoje, ndryshe do te thote se do te jete. diçka tjetër. Pra, gjithçka që mbetet është të jetosh duke u përpjekur ta shijosh atë!

Beqar/e në moshën 50 vjeçare

Situata është e ngjashme me atë të 40, ndoshta me fëmijët më të rritur. Me një ndryshim thelbësor: gratë në këtë grupmoshë, të cilat mbeten beqare pas një martese të gjatë, ndonjëherë ndihen të rilindura në një jetë të re, sikur kanë një shans të dytë për të qenë të lumtur. Dhe egërsohen, edhe në moshën 60-vjeçare: pas darkës kthehen në kërcimtarë epruvetash (të kompletuara me temina) dhe mbushin ambientet, duke kërkuar argëtim. Me pak fjalë, ata kthehen të rinj ose përjetojnë përvoja që nuk i kanë përjetuar kurrë për shkak të bashkimeve shumë të hershme. Në çdo rast, kryefjala është të shijoni atë që keni. Dhe nëse ajo që kemi është beqaria, le të përpiqemi të kujtojmë se ajo mund të jetë gjithashtu një burim dhe jo thjesht një lloj burgu. Dhe pastaj ka gjithmonë faqe takimesh … sot gjetja e partnerëve (madje edhe të rastësishme dhe në të gjitha moshat) është më e lehtë.

(Kosova Sot Online)