Evropa dëshiron heqjen e kancerit britanik

Në Bruksel ekziston një pakënaqësi në lidhje me jokompetencën, injorancën britanike

Donald Tusk, presidenti i Këshillit Evropian, është në një fund të spektrit duke argumentuar se dyert duhet të mbeten të hapura për Mbretërinë e Bashkuar, që ta rishqyrtojë Brexitin. Holandezët, gjermanët, irlandezët, polakët dhe suedezët anojnë në atë drejtim

Gjendja në Bruksel është pesimiste. Shumica e atyre që janë të përfshirë ngushtë në bisedimet e Brexitit mendojnë se rezultati më i mirë është që Britania të largohet pa një marrëveshje. Ka gjithashtu frustrime të jashtëzakonshme me atë që zyrtarët e BE-së e shohin si paaftësi, injorancë dhe papërgjegjshmëri të shtresave të klasës politike britanike. Gjatë tri viteve të fundit, shumica e vullnetit të mirë që njerëzit kishin në drejtim të Mbretërisë së Bashkuar, tash është larguar. BE-ja nuk pret ndonjë marrëveshje, sepse nuk iu beson politikanëve britanikë që të mos vidhen.

Nuk ka shumë besim se "votat indikative" midis deputetëve do të prodhojnë një rrugë koherente përpara. "Ne nuk e shohim mekanizmin e transmetimit që e detyron ekzekutivin t'i përkulet vullnetit të parlamentit", tha një zyrtar i BE-së. "Ne nuk mund të negociojmë me një parlament." Një tjetër burim i pesimizmit të Brukselit është paaftësia e dukshme e politikanëve britanikë - duke përfshirë udhëheqësit laburistë - të njohin se sa BE-ja kujdeset për zgjedhjet evropiane. Duke supozuar që parlamenti nuk do të kalojë marrëveshjen e Theresa May-it, BE-ja nuk do ta shtyjë nenin 50 - dhe kështu të parandalojë një Brexit pa marrëveshje më 12 prill - përveç nëse Mbretëria e Bashkuar pranon të marrë pjesë në zgjedhjet evropiane.

Brexit vazhdon të mbetet i pazgjidhur

Nëse Britania mbeti anëtare gjatë kalimit të zgjedhjeve, jo vetëm qytetarët britanikë, por edhe ata nga shtetet e tjera anëtare që jetojnë në Britani do të përjashtoheshin. Dikush do të shkonte në gjykatën evropiane të drejtësisë, duke argumentuar se parlamenti ishte konstituuar në mënyrë të papërshtatshme dhe se vendimet e tij - të tilla si emërimi i komisionit të ri evropian - ishin me të meta. Shumë qeveri do të preferonin që Mbretëria e Bashkuar të largohej pa një marrëveshje se sa dispozitat e traktatit të shkeljes së zgjedhjeve. Biseda në rritje në Londër për një zgjedhje të përgjithshme shqetëson Brukselin. Në mes të një fushate të ngatërruar të zgjedhjeve të përgjithshme, a do të ketë një ekzekutiv të aftë për të kërkuar zgjerimin e nenit 50 dhe organizimin e zgjedhjeve evropiane?

Dhe çka nëse rezultati është një qeveri e udhëhequr nga dikush si Boris Johnson, i cili zgjedh luftime me BE-në në mënyrë që të provokojë një situatë jo të barabartë ose të shkatërrojë bisedimet për marrëdhëniet e ardhshme? Megjithatë sado të ngopur që ato janë me britanikët, shumica e qeverive të BE-së shpresojnë të shmangin rezultatin pa asnjë marrëveshje, por ata ndryshojnë rreth asaj sa larg duhet të shkojnë për ta shmangur atë. Shtetet anëtare më të afërta me Britaninë e Madhe - Gjermania, Holanda, Belgjika, Franca dhe mbi të gjitha Irlanda - do të merrnin goditjen më të madhe ekonomike. Dhe disa liderë të BE-së kuptojnë se dalja pa asnjë marrëveshje do ta dëmtonte qëndrimin ndërkombëtar të BE-së.

Ka tensione midis Gjermanisë dhe Francës. Angela Merkel frikësohet nga pasojat gjeopolitike të një largimi midis Mbretërisë së Bashkuar dhe BE-së; kjo do të dobësonte perëndimin vetëm kur u përball me sfida të ashpra nga forcat joliberale në Rusi, Kinë dhe SHBA. Gjermanët shqetësohen se një Brexit i acaruar do të përjashtonte një marrëdhënie të afërt në të ardhmen midis britanikëve dhe BE-së. Francezët, në mënyrë unike midis 27 vendeve të BE-së, janë ambivalentë ndaj Brexitit, duke parë mundësitë, si dhe shpenzimet.

Emmanuel Macron është përqendruar në betejën e tij evropiane kundër Marine Le Pen dhe frikësohet se ajo do të fitojë nëse Brexit vazhdon të mbetet i pazgjidhur. Ai dëshiron të demonstrojë se largimi nga BE-ja mbart kosto të konsiderueshme. Ka edhe disa tensione mes Brukselit dhe Dublinit, sepse qeveria irlandeze nuk ka shpjeguar se çfarë do të ndodhte në kufirin e tyre me Irlandën e Veriut në rast të mosmarrëveshjeve. Sipas një zyrtari të Brukselit:"Nëse irlandezët nuk paraqesin kontrolle, francezët dhe të tjerët do të këmbëngulin në kontrollet midis kontinentit dhe Irlandës."

Marrëveshja e tërheqjes

Megjithatë, edhe Dublini dhe komisioni bien dakord se rruga përreth kësaj vështirësie është që BE-ja të refuzojë për të biseduar me britanikët në lidhje me masat për të zbutur situatën pa asnjë marrëveshje, përveç nëse ata miratojnë diçka si ndalimi irlandez (përveç pagimit të parave që u detyrohen dhe mbrojtjen e të drejtave të qytetarëve).

Kundërshtarët e Brexitit nuk duhet të supozojnë se të gjithë në BE dëshirojnë një referendum tjetër britanik. Shumë personalitete të larta shqetësohen se nëse Britania e Madhe ndërron mend apo qëndron në BE, ajo do të shpërqendrojë BE-në nga sfida të tjera të ngutshme, do të kontaminojë politikën evropiane me qëndrimet e saj të çuditshme euroskeptike dhe do të bllokojë integrimin e mëtejshëm.

Zyrtarët kryesorë janë të dëshpëruar për pamundësinë e shumë komentuesve dhe politikanëve kryesorë britanikë për të mësuar se si funksionon BE-ja apo çfarë kërkon nga negociatat. Për shembull, deputetët e lartë si Nicky Morgan dhe Damian Green kanë humbur kohën e të gjithëve duke mbështetur "kompromisin Malthouse" - me të cilin Britania e Madhe do të refuzonte marrëveshjen e tërheqjes, por do të kërkonte një tranzicion trevjeçar, për të zbutur efektet më të këqija të opsionit pa asnjë marrëveshje - edhe pse është qartazi e papërputhshme me objektivat e BE-së. Donald Tusk, presidenti i Këshillit Evropian, është në një fund të spektrit duke argumentuar se dyert duhet të mbeten të hapura për Mbretërinë e Bashkuar, që ta rishqyrtojë Brexitin.

Holandezët, gjermanët, irlandezët, polakët dhe suedezët anojnë në atë drejtim. Por shumë qeveri të tjera, dhe figura të larta në komision, janë të prira për ta hequr kancerin britanik nga organizmi politik evropian.

(Kosova Sot)