Albin Kurti, kontrolli i opozitës dhe heshtja e intelektualëve

Nga: Zef Prenka

Në pamje të parë, Albin Kurti duket si një lider i suksesshëm që ka arritur të mbajë pushtetin gjatë, të ruajë popullaritetin dhe të vendosë një ritëm të vetin në politikën kosovare. Por në thelb, ajo që po ndodh është më shumë se një dominim politik – është një transformim i sistemit demokratik në një formë të “demo-diktature”, ku proceset dhe institucionet demokratike ekzistojnë në letër, por në praktikë janë të kapura, të kontrolluara ose të frenuara nga një qendër e vetme politike dhe propagandistike.

1. Kontrolli i opozitës – simptoma e një sistemi të mbyllur

Kurti, përmes strategjive të ndërthurura mediatike dhe institucionale, ka arritur ta neutralizojë opozitën jo duke e ndaluar, por duke e bërë të parëndësishme.

Partitë opozitare, në vend që të krijojnë alternativa të qarta, janë futur në një lojë të përkohshme të mbijetesës politike, ku reagojnë ndaj tij, por nuk e sfidojnë më thelbin e mënyrës së qeverisjes së tij.

Ky fenomen është tipik për regjimet që lëvizin drejt autoritarizmit të butë: lideri arrin ta kontrollojë opozitën jo përmes frikës, por përmes lodhjes dhe manipulimit të perceptimit publik.

2. “Demo-diktatura” – një realitet i rrezikshëm për shtetin

Kur një lider politik fillon të kontrollojë edhe mënyrën se si opozita reagon, atëherë demokracia hyn në një fazë të deformuar. Kjo quhet “demo-diktaturë” – një formë e re e autoritarizmit që fshihet pas fjalës “popullore” dhe “demokratike”.

Në këtë sistem, qytetari ende voton, parlamenti ende ekziston, mediat ende flasin – por asgjë nuk ndryshon në thelb, sepse qendra e pushtetit kontrollon narrativën, drejtësinë dhe rrjedhën e vendimmarrjes.

Rreziku për shtetin është i shumëfishtë:

institucioni i Presidentit dhe Kuvendit dobësohen në funksionin e tyre kushtetues;

pluralizmi politik zëvendësohet nga monizmi moral – ku vetëm një mendim quhet “i drejtë”;

dhe më e rrezikshmja: krijohet një kulturë e frikës, jo nga shteti, por nga etiketa publike që prodhon pushteti.

3. Heshtja e intelektualëve – humbja e busullës morale

Në këtë fazë, heshtja e intelektualëve është po aq e dëmshme sa arroganca e pushtetit.

Nëse elita akademike, kulturore dhe mediatike hesht përballë deformimeve të demokracisë, atëherë shoqëria mbetet pa reflektim kritik. Intelektuali nuk është dekor, por sensori moral i një kombi.

Prandaj, është urgjente që intelektualët të reagojnë, jo me emocione partiake, por me qëndrime të pavarura që e rikthejnë balancën në jetën publike.

Kosova ka nevojë për një Rilindje të mendimit kritik, jo për t’u kthyer në rrugët e vjetra të përçarjes, por për të ndërtuar një kulturë politike ku pushteti nuk adhurohet, por monitorohet.

4. Koha për veprim

Nëse shoqëria kosovare vazhdon në këtë trajektore, do të zgjohet një ditë me institucione të dobëta, opozitë të dorëzuar dhe qytetarë të lodhur nga retorika.

Prandaj, inteletualët, organizatat civile dhe mediat e pavarura duhet të nisin një proces të ri reflektimi dhe bashkërendimi për ta rikthyer kuptimin real të demokracisë: ndarjen e pushteteve, llogaridhënien dhe pluralizmin.

Sepse, siç ka thënë Hannah Arendt: “Tiranitë nuk lindin nga forca e një njeriu, por nga dobësia e shoqërisë që hesht përballë tij.”

Shkrimet në këtë rubrikë nuk shprehin qëndrimet e gazetës "Kosova Sot Online".