Kultura e gafave: Simptomë e një elite të paformuar

Nga: Isuf Bajraktari- opinion 

Kosova po përballet me një fenomen të rrezikshëm: padija politike jo vetëm që nuk fshihet, por po shndërrohet në model qeverisës. Gafat e njëpasnjëshme të figurave të larta, si deklarata se Skënderbeu paska ngritur flamurin në Lezhë e jo në Krujë, nuk janë incidente të izoluara. Ato dëshmojnë një degradim të thellë epistemik, një rënie të autoritetit që politika duhet të ketë përmes dijes.

Shtetet moderne mbështeten tek dija dhe formimi kulturor. Kur këto mungojnë, politika bie në nivel improvizimi, kurse institucionet humbin seriozitetin. Fatkeqësisht, në Kosovë po bëhet e dukshme se padija po e zë vendin e kompetencës.

Aty ku dija mungon, zëri ngritet. Në vend të debatit, elitat e paformuara përdorin fjalor të gatshëm për demonizimin e të tjerëve: “tradhëtar”, “i shitur”, “pro-serb”, “i korruptuar”. Ky nuk është komunikim politik është shenjë e frikës ndaj argumentit.

Sociologët këtë e quajnë panik epistemik: frikë nga dija dhe përpjekje për t’i mbuluar boshllëqet intelektuale me agresivitet. Kjo gjuhë nxit frikë, helm dhe përçarje. Dhe përçarja është mjet i domosdoshëm për ata që nuk kanë argument.

Historia shqiptare është një shtyllë e identitetit tonë politik. Ajo nuk është dekor festiv; është kujtesë e gjallë e sakrificave dhe përpjekjeve.

Prandaj, rasti pa shije të figures së lartë në Vlorë, në ceremoninë e 28 Nëntorit, kur tha se “këtu është shpallur qyteti i pavarësisë”, nuk mund të quhet lapsus i pafajshëm. Në qytetin ku u shpall Pavarësia e Shqipërisë, në Ditën e Flamurit, një gabim i tillë tregon mosnjohje të thellë të simbolikës historike.

turpërohen ata që e keqinterpretojnë atë në sytë e kombit.

Analfabetizmi funksional politik një model që rritet

Një dukuri tjetër e rrezikshme është analfabetizmi funksional politik, i prodhuar jo nga populli, por nga vetë elitat e paditura. Ky model i qeverisjes i trajton qytetarët si publik për t’u manipuluar, jo si sovran për t’u respektuar.

Elitat e paformuara nuk duan popull me vetëdije,  ato duan popull që udhëhiqet me impulse, jo me logjikë. Dhe sa më shumë padije ka në krye, aq më shumë padije kërkohet poshtë. Ky është thelbi i krizës politike në Kosovë.

Në këtë klimë, patriotizmi po keqpërdoret. Ai është kthyer në fasadë, në dekor për sesione fotografike dhe fjalime boshe. Rousseau këtë e quante patriotizëm të korruptuar: ndjenjë e shfrytëzuar politikisht, e zhveshur nga përgjegjësia morale.

Kur flamuri përdoret vetëm si rekuizitë, atëherë politika humbet seriozitetin, ndërsa patriotizmi humbet dinjitetin.

 Kultura e gafave është simptomë, jo rastësi

Kultura e gafave në politikën e Kosovës nuk është rastësi është simptomë. Simptomë e një elite të paformuar, të varfër në dije dhe të pasur në retorikë boshe.

Kosova nuk ka luksin të udhëhiqet nga mediokriteti.

Ky vend ka nevojë për elita të arsimuara, të sinqerta dhe të përgjegjshme.

Nëse padija vazhdon të normalizohet në majën e shtetit, atëherë pasojat do të bien mbi të gjithë: mbi institucionet, mbi demokracinë dhe mbi shoqërinë.

Të shpëtojmë të ardhmen fillon nga një kërkesë e thjeshtë, por jetike:

Dija duhet të kthehet në kriter, jo në pengesë.

Shkrimet në këtë rubrikë nuk shprehin qëndrimet e gazetës "Kosova Sot Online".