Balotelli: Në kombëtare nuk më donin

Asnjë festë e veçantë. Mario Balotelli, për 35-vjetorin e tij nesër, nuk ka organizuar asgjë dhe kërkon vetëm një dhuratë: “Shëndet, për mua dhe për të dashurit e mi”.

Ku ka përfunduar Super Mario? Plot energji nga natyra, me etiketën (të merituar?) të “djalit problematik”.

“Dikur për mua gjithçka ishte bardh e zi. Tani po mësohem të kuptoj nuancat e gri. Nuk është e lehtë, por po mësohem.”

A ndiheni më i vetëdijshëm edhe si baba?

“Nuk më është lejuar kurrë të jem i pranishëm plotësisht dhe me kohën e kam kuptuar sa e mrekullueshme është kjo përgjegjësi.”

Sa kohë keni pa i parë fëmijët tuaj?

“Me Pien është më mirë sepse Raffaella është më e gatshme, por me Lion është më e vështirë. Derisa të ndryshojnë disa ligje…”

A merren Pia dhe Lion me sport?

“Ajo është e prirur për karate, ndërsa ai premton shumë në futboll.”

Si baba?

“Në moshën tetëvjeçare është herët, por edhe babai im Franco më çonte në park për të luajtur dhe pas pak më tha: ‘Nuk ka nevojë të të mësoj asgjë, topin e ke mik’.”

Ku do t’ju shohim në fushë?

“Do të doja të përgjigjesha, por nuk mundem (qesh).”

Pra, keni një ëndërr?

“Të luaj për Real Madridin…”

Në të vërtetë?

“Po kërkoj një klub që të më japë besim. Dua të luaj edhe dy-tre vite të tjera. Pastaj, shkoj te vëllai im Enock.”

Ku?

“Tani ai luan te Vado mes amatorëve. Do të shohim. Gjithsesi i kam premtuar se do ta mbyll karrierën duke luajtur bashkë me të.”

Ndërkohë stërviteni fortë?

Jam mirë. Ndihem gati. Në Angli kisha njohur një mik që merret me boks tajlandez dhe në qershor isha atje me pushime pothuaj një muaj. Jam stërvitur me kampionin e botës Rodtang. Argëtohem dhe më bën mirë. Është një sport i fortë.”

Si e shihni Serie A-n e re?

“Nuk ndjek televizorin, nuk informohem.”

Polemik?

“Jam i dashuruar me futbollin e luajtur. Por po ndryshojnë shumë gjëra. Në fushë shoh shumë lojtarë 1,90 metra të gjatë, por askush nuk driblon më njeriun përballë. Edhe sepse tani, sapo djemtë e rinj bëjnë një tunel, përfundojnë të ndëshkuar.”

Me ju nuk ndodhte?

“Aq sa duhet. Edhe pse kam ende një ëndërr nga ajo kohë te Barcelona, pastaj Moratti i ofroi më shumë Lumezzane-s dhe kalova te Interi.”

Çfarë kujtoni nga ajo përvojë?

“Shumë e bukur, isha me vëllezërit Dos Santos, me Thiago Alcantara, Bojan. Luhej lirshëm. Na mësonin vetëm teknikën: ndalim dhe pasim me një prekje, pa taktikë. Ishte kënaqësi të shkoje në fushë, ajo skuadër nuk ishte e ligjshme, fitonim 15-0.”
Megjithatë te Interi dhe Milani nuk munguan kënaqësitë…
“Sigurisht. Kam pasur dhe kam dhënë shumë në të dy klubet milaneze.”

Po ju jeni interist apo milanist?

“Kur isha i vogël simpatizoja zikaltërit sepse idhulli im ishte Ronaldo Fenomeni, pastaj nuk e kam fshehur kurrë simpatinë për botën kuqezi. Por të jesh tifoz është diçka tjetër.”
Te Milani është kthyer Allegri dhe po flitet sërish për Gallianin…
“Jam i lumtur për Max dhe është mirë që po rikthehet sërish Galliani. Dy figura të rëndësishme.”
Brescia juaj ka rënë në Serie C…
“Në Serie A isha kapiten dhe kur ma hoqën shiritin isha i qartë: ‘Do ta kuptoni kush është presidenti juaj’. Për fat të mirë tani Pasini po mbledh shumë energji rreth vetes pasi u prek fundi.”

Çfarë ju mungon në karrierën tuaj?

“Në përgjithësi mund të isha më shumë i përkushtuar. Më mbetet peng Kombëtarja: mund të kisha luajtur më shumë.”
Megjithatë keni shënuar 14 gola, si Rivera.
“Lëreni këtë. Nëse do të kisha pasur më shumë mundësi ndoshta do të isha afruar te Riva. Dikush nuk më donte në të kaltër… Por ajo është e shkuar tani.”

Na mungon Botërori. Çfarë mendoni për Gattuson?

“Rino meriton urimet e mia. Do të japë gjithçka.”
Ndërkohë, në Itali mungojnë sulmuesit e cilësorë…
“Është një problem serioz. Të rinjve nuk u jepet vazhdimësi, i dërgojnë në ligat e ulëta dhe pas disa muajsh ua ndryshojnë sërish skuadrën. Humbasin.”

Pio Esposito, Francesco Camarda dhe Lorenzo Venturino. Kush do të dalë në pah?

“Te Genoa jam stërvitur me Venturino, ka cilësi të mira: meriton besim. Edhe Camarda e kam parë në disa minuta lojë te Milani dhe jam kureshtar të shoh si do të sillet te Lecce. Por mua më pëlqen sidomos Pio.”

Për çfarë?

“Njoh vëllain e tij Seba dhe e kam parë disa herë nga afër te Brescia. Ka gjithçka për të arritur majat. Shpresoj të gjejë hapësirë te Interi, mund të jetë surpriza. Por për të qëndruar në nivele të larta duhet të thyesh akullin.”

Çfarë mendoni për çështjen Lookman?

“Në merkato ka shumë histori të çuditshme, dhe nëse nuk i njeh mirë rrezikon të thuash gjëra të pasakta. Në këtë rast shoh shumë komente.”
Por duhet të keni krijuar një ide…
“Parathënie. Prej kohësh jam penduar për atë gjest në San Siro, kur hoqa fanellën e Interit. Për këtë arsye them se në vend të Lookman-it, me mendjen që kam sot, nuk do t’i kisha fshirë nga rrjetet sociale fotot me fanellën e Atalantës.”

Pse?

“Është e vërtetë që nuk ka më ‘flamuj’, që lojtarët herët a vonë largohen. Por tifozët nuk kanë lidhje me këtë. Ata meritojnë mirënjohje dhe respekt. Dhe kjo nuk vlen vetëm për tifozët e Atalantës.”

E keni ndjekur arritjen e Kelly Doualla, kampione evropiane U-20 vetëm 15 vjeçe?

“Jam i lumtur për të dhe për këtë valë të re blu. Lexoj që idhujt e saj janë volejbollistet Egonu dhe Silla, dhe është mirë që sporti po zbulon fytyra të reja. Nga ana ime, unë mbroj zgjedhjen për Italinë nga zemra dhe ndjenja e përkatësisë. Ndërsa kritikoj ata që, me pasaportë të dyfishtë, zgjedhin kombëtaren më të fortë, pra nga kalkulimi.”

(Kosova Sot Online)