Roman dashurie: Lulet e djegura (12)

Vajza topolake me fytyrë të paplakur dhe me flokë të verdhë kishte bërë me dorë dhe ishte kthyer në zyrë me çantën e saj patriotike që ishte shumë e madhe për t'ju përshtatur dollapëve të veta. Në shumë mënyra, Katie ishte e kundërta e duhur e Clarke.

Clarke kishte imagjinuar shtëpinë e Katie, të ishte plot me ushqim gjysmë të ngopur, veshje nëpër dysheme dhe shtratin e parregulluar. Por, kur bëhet fjalë për të shkuar në dyqanin e saj, nëse do të kishte mësuar t'i besonte dikujt, kjo ishte Katie. Ajo punonte shumë që kishte pasion për lulet dhe artin. Dhe ajo vinte me shumë përvojë dhe nuk bënte shumë ankesa rreth mënyrës se si Clarke i bënte gjërat në mënyrë të çuditshme. "Ishte dashur ta dija se do të kontrolloje për mua" kishte komentuar Katie me një buzëqeshje të madhe në fytyrën e saj. klientët e donin atë sepse ishte shumë e bukur dhe e ëmbël, gjithmonë e buzëqeshur.

"Ta kam thënë gjithmonë se do të bëhet mirë, Clarke. Pra, më thuaj pse ke ndryshuar". Clarke disi u ndje si fëmijë i qortuar, por Katie mbi të gjitha ishte nënë. Dukej s kjo kishte kuptim. "Thënë të drejtën, kam hapur kopertinën e librit nga përzgjedhja e maturës. Kam dashur të bëja disa matje, por e kam ditur se kjo të çmend". Clarke kishte ndjekur Katie-n nga prapa dhe e kishte shikuar derisa e kishte hapur dollapin, në mënyrën që gjithmonë e bën. "Nuk mundem të besoj s kjo nuk të bën nervoz", kjo nuk ishte hera e parë që ia kishte kërkuar këtë Katie-t. "Njerëzit që janë nervoz zakonisht kanë diçka për të fshehur, Clarke. Shiko, unë e di se ti pëlqen dyqanin dhe gjithçka, por me të vërtetë duhet të heqësh dorë nga brengat dhe të kesh pak kohë për veten tënde. Jam nënë e tre fëmijëve dhe punoj dhe ende gjej kohë që të shkoj në orët e pikturës, të ulem dhe të lexoj", tha Katie pa kthyer kokën prapa. Clarke nuk e dinte çfarë të bënte me veten e saj. kurrë nuk kishte marrë kohë të lirë.

Ajo kishte përfunduar kolegjin duke përmbushur agjendën me shërbime ndaj komunitetit, klubeve dhe kredive shtesë. Ajo madje kishte edhe një punë vikendeve dhe natës vetëm të mos ndihej e mërzitshme. Ishte një koncept i frikshëm për të. "E di, më duhet të sigurohem se këtu gjithçka është e përsosur". Zëri i Clarke erdhi thuajse si psherëtimë derisa shikonte anash, në atë pak hapësirë. "Do të jetë e përsosur, Clarke, sepse je kaq e mirë në planifikime dhe në përzgjedhjen e gjërave. Je kaq e mirë, kjo shitore mundet të funksionojë vetvetiu". "Epo, ndoshta, është koha që njëri prej nesh ta bëjë një gabim, kështu që të kam më shumë arsye të jam këtu", sugjeroi Clarke me buzëqeshje, duke u mahitur. "Hej, a i ke tërhequr këto shikime për takimin tim? E kam ndërmend të marr të ha diçka dhe të vij këtu", pyeti Clarke derisa Katie i kishte thënë mirupafshim një klientit që kishte blerë një buqetë me lule për gruan e tij. Ishte pothuajse mesditë jo vetëm për kohën e drekës, por për takimin e madh me klientin e ri me shumë potencial. Klientja ishte shefe ekzekutive që mbante shumë biznese, dhe nëse i kishte pëlqyer ajo çfarë kishte për të thënë Clarke, dyqani do të zgjatë përjetësisht. Por gruaja ishte e ashpër. Ishte e vështirë të thuhej se do ta pëlqente apo urrente. (vijon)

(Kosova Sot Online)