Mbështetja te gazi rus, e rrezikshme për Evropën

Shkruan: Gordon Sondland

Nëse Evropa lejon arteriet e reja të gazit rus në zemër të kontinentit, ajo do të gjejë veten duke mirëpritur një kalë trojan

SHBA-ja është një partner i fortë dhe i besueshëm, ndërkohë që investimi në varësi të mëtejshme të energjisë nga Rusia në Rusi ka pak kuptim. Putin e përdor energjinë si armë politike

Evropianët po debatojnë nëse do të investojnë miliarda në infrastrukturën e gazit të mbështetur nga Rusia, duke përfshirë tubacionin Nord Stream 2. Ata nuk duhet ta bëjnë këtë. Dhe. Atyre nuk iu duhet ta bëjnë një gjë të tillë, meqë furnizimet alternative me çmime të volitshme tashmë ekzistojnë dhe shumë të tjerra priten, nga Mesdheu Lindor, Deti Kaspik dhe SHBA-ja.

Pesë vjet më parë, Rusia pushtoi ilegalisht Krimenë, duke ngritur frikën në Evropë se furnizimet me gaz që i ka marrë përmes Ukrainës do të ndërpriten, siç ndodhi në vitin 2006 dhe 2009.

Kjo tronditje e udhëhoqi Komisionin Evropian që t'i kërkojë industrisë të diversifikojë burimet, furnizuesit dhe rrugët e furnizimit, duke përfshirë një "korridor jugor" përmes Turqisë, gazit nga Mesdheu Lindor dhe Detit të Zi, si dhe ndërlidhësit strategjik të gazit.

Lajm i mirë është se Evropa nuk duhet të bëjë zgjedhjen e padobishme

Megjithatë, Rusia mbetet furnizuesi dominues i gazit natyror në Evropë, një pozicion që është rritur vetëm nga pushtimi, duke u rritur nga rreth 30 përqind të tregut në 2014, në 37 përqind për të gjithë vitin e kaluar.

Nëse Evropa lejon arteriet e reja të gazit rus në zemër të kontinentit, ajo do të gjejë veten duke mirëpritur një kalë trojan. Nëse përfundojnë, tubacionet e reja do të lejojnë Moskën të përfitojë nga kërcënimet e saj publike për t'i dhënë fund tranzitit të gazit nëpërmjet Ukrainës - duke shkurtuar një lidhje vitale midis atij vendi dhe perëndimit. Nëse Gazprom, kompania shtetërore ruse e gazit, mund ta anashkalojë Ukrainën, jo vetëm që do t'i japë Moskës një ndikim të rëndësishëm, por gjithashtu do ta lërë Perëndimin përsëri të prekshëm nga një ndërprerje në furnizimet në dimrat e ardhshëm.

Lajm i mirë është se Evropa nuk duhet të bëjë zgjedhjen e padobishme dhe të panevojshme në varësi të presidentit rus Vladimir Putin për të mbajtur dritat ndezur.

Ekzistojnë burime të tjera të mjaftueshme, të besueshme dhe çmime konkurruese të gazit natyror të lëngshëm pa kostot e vërteta të gazit rus. Zbulime të reja, përfshirë vetëm një javë më parë në brigjet e Qipros, nënvizojnë disponueshmërinë e furnizimit nga brenda BE-së.

SHBA-ja mund të jetë një pjesë e madhe dhe e menjëhershme e zgjidhjes. Tani është prodhuesi më i madh në botë i naftës bruto dhe gazit natyror. Departamenti Amerikan i Energjisë projekton kapacitetin e eksportit të arritur në 50 miliard metra kub në vitin 2018 dhe do të rritet në më shumë se 90 miliardë metra deri në fund të vitit 2019, duke e bërë atë të jetë eksportuesi i tretë më i madh i LNG (gazi natyror i lëngshëm), pas Katarit dhe Australisë.

Infrastruktura e re e transmetimit dhe terminalet e lëngëzimit mund të zgjasin eksportet amerikane përtej 200 bcm në vit, të barabarta me rreth 40 përqind të kërkesës vjetore të gazit të Evropës. Rick Perry, sekretari amerikan i energjisë dhe Larry Kudlow, drejtori i Këshillit Kombëtar Ekonomik, kanë dhënë përparësi për zgjerimin e eksporteve amerikane të LNG.
 
Mbështetja jonë për sigurinë evropiane të energjisë
 
Prodhimi po zgjerohet në të gjithë vendin dhe gjashtë terminalet e eksportit do të vijnë në internet deri në fund të vitit 2019. LNG-ja amerikane tani ka zbritur në 34 terminalet e importit në të gjithë botën dhe BE-ja ishte destinacioni kryesor për furnizimet amerikane në tremujorin e katërt të vitit 2018.

Kapaciteti i madh i ruajtjes së gazit evropian do të lejonte që kompanitë energjetike të bllokut të përfitonin nga tregu fitimprurës i mesit përmes rieksportimit sezonal në Azi. Ky treg do të bëhet edhe më tërheqës pasi të ndërtohet infrastruktura ekstra.

Megjithatë, argumenti se SHBA-ja kundërshton tubacionet ruse vetëm në mënyrë që ne të mund të eksportojmë më shumë LNG në Evropë është e gabuar. Mbështetja jonë për sigurinë evropiane të energjisë ka qenë një shenjë dalluese e marrëdhënies transatlantike që nga fundi i luftës së ftohtë.

Udhëheqësit e BE-së e pranojnë se disponueshmëria e furnizimeve të besueshme të SHBA-së qëndron në një kontrast të fortë me rreziqet që lidhen me tubacionet ruse. Verën e kaluar, presidenti i SHBA Donald Trump dhe presidenti i Komisionit Evropian Jean-Claude Juncker ranë dakord të forconin bashkëpunimin strategjik në lidhje me energjinë. BE-ja tani përballet me një nga vendimet më të rëndësishme gjeostrategjike të këtij brezi: si do të ngrohnin shtëpitë dhe fabrikat e energjisë. SHBA-ja është një partner i fortë dhe i besueshëm, ndërkohë që investimi në varësi të mëtejshme të energjisë nga Rusia në Rusi ka pak kuptim. Putin e përdor energjinë si armë politike. BE-ja nuk duhet të mbështetet në një version të zhurmshëm të personazhit të Harry Potter-it, Lord Voldemort si furnizues, edhe nëse gazi i tij është pak më i lirë. Ka zgjedhje më të mira në dispozicion.

(Kosova Sot)