Fshati i bukur piktoresk italian që nuk flet italisht

I mbiquajtur "Provence e Vogël" e Italisë, Sancto Lucio de Coumboscuro është një fshat i izoluar në pothuajse çdo kuptim.

I ndodhur pranë kufirit midis rajonit Piemonte të Italisë dhe Francës, vizitorët ose duhet të fluturojnë për në Torino dhe të marrin një tren dhe më pas një autobus, ose të shkojnë në jug nga Provence për ta vizituar atë.

Lexoni edhe:

Detaje nga tragjedia në Gjermani, si u ekzekutuan policja 24-vjeçare dhe kolegu i saj

Gjuha zyrtare e Coumboscuro është provansale, një dialekt i lashtë mesjetar neolatine i oksitanishtes, gjuha e folur në të gjithë rajonin Occitania të Francës.

Vetëm rreth 30  njerëz jetojnë në fshat dhe jeta nuk është aspak e lehtë për vendasit. 

Coumboscuro përbëhet kryesisht nga familje barinjsh, të cilët shpesh i gjejnë kopetë e tyre nën sulmin e ujqërve që enden në vend.

Energjia elektrike shpesh mungon për javë të tëra gjatë dimrit, ndërsa lidhja me internet këtu është minimale.

Por livadhet e qeta malore të fshatit dhe fushat e livandës ngjyrë vjollce të ndezura janë ideale për vizitorët që kërkojnë një vendstrehim 'pa priza', siç janë pamjet befasuese nga majat e tij alpine, të cilat shtrihen në Cote d'Azur.

Harroni baret, supermarketet dhe restorantet, çdo zhurmë sociale kufizohet në ngjarjet e herëpashershme folklorike që zhvillohen në fshat, ose kur udhëtarët ditorë nisin gjuetinë e vetmuar të kërpudhave të fundjavës.

Vendasit përqafojnë një mënyrë jetese me ritëm më të ngadaltë dhe të thjeshtë në harmoni me natyrën.

"Ne nuk kemi televizor.Kur ka një ndërprerje të energjisë elektrike për 15 ditë rresht, nuk ka arsye për panik, kthehemi tek llambat e vjetra të naftës", thotë për CNN Travel baresha vendase Agnes Garrone, 25 vjeç e cila shton:

"Jam mësuar të zgjohem në agim për të kullotur delet. Punoj 365 ditë në vit, zero pushime. Nuk njoh Krishtlindje dhe Vitin e Ri, sepse edhe gjatë festave, kopetë e mia duhet të hanë dhe të kujdesen për to. Është një jetë sakrifice, por është shumë shpërblyese kur sheh lindjen e një qengji”.

Zona e rajonit të Piemontes ku ndodhet Coumboscuro kaloi midis sundimit italian dhe francez disa herë në histori, gjë që shpjegohet disi ndërsa vendasit si Garrone nuk ndjehen as italianë dhe as francezë - thjesht provansalë.

"Pas ringjalljes kulturore, dyqanet e zdrukthtarisë tani shesin copa artizanale tradicionale provansale dhe fermat kanë lulëzuar përsëri, duke rritur patate, musht molle, gështenja dhe duke bërë pije bimore," thotë Davide Arnoedo, i cili drejton Muzeun Etnografik Coumboscuro dhe qendrën për studime provansale.

(Kosova Sot Online)