'Partia e Vuçiqit mbahet në pushtet me presion, manipulime dhe blerje votash'
E përditshmja zvicerane nga Cyrihu, Noah zircher Zeitung, sjell tekstin e njërit prej njohësve më të mirë të situatës në Serbi, gazetarit Andreas Ernst. Tashmë në nëntitull shtrohet një pyetje thelbësore: “Partia e Vuçiqit mbahet në pushtet me presion, manipulime dhe blerje votash”. Megjithatë, Perëndimi qëndron pas presidentit serb. Pse?", transmeton gazeta “Kosova Sot Online”.
Autori fillimisht përshkruan sekuencën e ngjarjeve pas zgjedhjeve, parashtron akuzat e opozitës se zgjedhjet janë vjedhur dhe më pas shkruan:
“Problemet strukturore të demokracisë serbe kanë pasoja më të mëdha sesa manipulimet në ditën e zgjedhjeve. Në parim pengojnë zgjedhje të ndershme. ODIHR (Zyra për Institucionet Demokratike dhe të Drejtat e Njeriut në OSBE) më pas konstatoi gjithashtu se aksesi në media, shumica dërrmuese e të cilave kontrollohet nga regjimi, ishte jashtëzakonisht e pabarabartë. Aparati shtetëror, i përshkuar nga ushtarë partiakë, përdor burimet e tij në favor të Partisë Progresive Serbe dhe mobilizon një sistem klientelist shumë përpara zgjedhjeve. Shkencëtarët politikë e quajnë atë sistem ‘autoritarizëm konkurrues’. Konkurrenca është e lejuar, por fituesi gjithmonë dihet paraprakisht”.
Në artikull thuhet si vijon: “Fakti që aleanca opozitare nuk mundi as ta pushtonte Beogradin nuk u shkaktua vetëm nga aparati i pushtetit i Vuçiqit. Alternativat e ofruara për të nuk mundën të bindin shumë banorë të kryeqytetit. Opozitës i mungon një lider karizmatik që do të priste qytetarët. Këtë e tregon edhe dalja mesatare prej rreth 60 për qind”.
“Ajo që e mban të bashkuar aleancën heterogjene është qëllimi për të hequr Vuçiqin nga froni. Në fund të fundit, programi (i opozitës) është politikisht pa gjak. Fakti që një nga figurat kryesore, Marinika Tepiq, dëshiron të detyrojë përsëritjen e zgjedhjeve në Beograd me grevë urie, duket e pafuqishme. Vuçiq do të ishte vërtet personi i fundit që do të impresionohej nga një gjest nga arsenali i rezistencës jo të dhunshme”.
Autori zviceran thekson se mund të kuptohet më mirë zhgënjimi i opozitës me reagimet nga Brukseli dhe Uashingtoni. Aty duket se po përgatiten pa hezitim edhe për katër vite të tjera të qeverisjes së Vuçiqit”.
“Nëse duhet, ai jep atë që i nevojitet”
Artikulli numëron edhe kritikat nga Brukseli në të cilat qasja e Serbisë ndaj Bashkimit Evropian kushtëzohet me heqjen e parregullsive nga procesi zgjedhor, por gjithashtu thuhet: “Nuk ka asnjë indikacion se Vuçiq dëshiron të reformojë Serbinë për t’u anëtarësuar në Union”.
Më pas autori citon deklaratën e ambasadorit amerikan në Beograd, Christopher Hill, të cilin “më shumë e shqetësonin fyerjet e kundërshtarëve të Vuçiqit sesa sundimi i tij autoritar”.
Në pyetjen pse është kështu, autori përgjigjet: “Këto janë arsyet e politikës reale, për të cilat amerikanët po llogarisin te Vuçiq. Është ai me të cilin duan të kryejnë procesin e normalizimit të marrëdhënieve me Kosovën. Kjo nënkupton njohjen faktike të ish-krahinës si shtet fqinj. Vuçiq po e zgjat atë proces sa të mundet. Në fund të fundit, është atuti që ai ka kundër Perëndimit. Megjithatë, nëse duhet, ai jep atë që i nevojitet”.
Teksti përmend gjithashtu një shembull të lëshimeve në mosmarrëveshjen për targat e veturave dhe kujton se i njëjti mosmarrëveshje çoi në trazira dhe një rritje të gatishmërisë luftarake të ushtrisë serbe këtë verë – dhe tani gjithçka po shkon mirë”.
Në të njëjtën kohë, sipas autorit, Uashingtoni dhe Brukseli nuk u kushtojnë shumë rëndësi sloganeve propagandistike që fajësojnë opozitën për “Maidanizimin”, flasin për ndërhyrje të huaja dhe lavdërojnë publikisht shërbimet sekrete ruse. “Thirrja e një armiku të jashtëm është teknika e njohur e sundimit të Vuçiqit”.
Serbia nuk po dërgon sinjale se dëshiron të anëtarësohet në BE
Vienna Standard gjithashtu i kushtoi shumë hapësirë ngjarjeve paszgjedhore në Serbi. Autorja Adelheid Welfl përshkruan fillimisht faktet e njohura, protestat e studentëve dhe opozitës, arrestimet dhe reagimet. Më pas ai vë në dukje se studentët, të ndihmuar nga trumbetistët me kostumet e babadimrit, gjetën “mënyra kreative për të protestuar”.
Teksti na kujton qëndrimin e misionit vëzhgues të OSBE-së, i cili një ditë pas zgjedhjeve njoftoi zyrtarisht se gjatë zgjedhjeve dhe gjatë fushatës ka pasur “shpërdorim të fondeve publike, ndarje të pamjaftueshme mes funksioneve publike dhe aktiviteteve parazgjedhore, si dhe si kanosje dhe presion ndaj votuesve, por edhe raste të blerjes së votës”.
Në tekst përmendet edhe konstatimi i KRRTRSH-së se ekziston dyshimi i bazuar se ka pasur një migrim të organizuar zgjedhësish që ka pasur ndikim vendimtar në rezultatin e zgjedhjeve. Gjithashtu theksohet se përfaqësuesit e Këshillit të Evropës do të vijnë në Serbi në fillim të vitit të ardhshëm për të diskutuar për përmirësimin e procesit zgjedhor.
Regjimi autoritar qeverisës ka mbështetjen e Hungarisë dhe Rusisë, por edhe qeveria e Shteteve të Bashkuara të Amerikës qëndron fort pas Vuçiqit. Autori thekson se që nga koha kur kryeministër austriak ishte Sebastian Kurz, qeveria austriake ka pasur një marrëdhënie veçanërisht të ngushtë me regjimin e Vuçiqit – por edhe se ministrja gjermane e Punëve të Jashtme, Analena Berbock, deklaroi se parregullsi të tilla në zgjedhje janë “të papranueshme” për një vend që është kandidat për anëtarësim në BE.
“Në vitet e fundit, qeveria serbe në asnjë mënyrë nuk ka dërguar sinjale se dëshiron të anëtarësohet fare në BE. Pavarësisht kësaj, BE e ndihmon Serbinë”.
(Kosova Sot Online)
