Lexoni edhe:
Vjen reagimi nga Arbenita: Njerëzit e dinë mirë
Në këtë vend dielli nuk perëndon për 76 ditë
Fenomeni i “Mesnatës së Diellit”
Në qytetin verior Tromsø, Norvegjia përjeton një nga mrekullitë më të veçanta të natyrës: dielli që nuk perëndon. Nga fundi i majit deri në fund të korrikut, ai qëndron mbi horizont 24 orë në ditë, duke mbuluar gjithçka me një dritë të butë e të artë që nuk shuhet asnjëherë. Ky fenomen i jashtëzakonshëm quhet “Mesnata e Diellit”, dhe është një nga përvojat më mahnitëse që mund të përjetosh në planet.
Një verë pa natë
Gjatë këtyre 76 ditëve të pafundme drite, jeta në Tromsø ndryshon ritëm. Banorët flenë më pak, udhëtimet zgjasin deri natën vonë, dhe shumë njerëz ndihen plot energji, sikur trupi të harrojë kufirin midis ditës dhe natës. Drita e pandërprerë krijon një atmosferë gati magjike, ku koha humbet kuptimin tradicional.
Dhe pastaj vjen e kundërta…
Në dimër, gjithçka përmbyset: për gati dy muaj, dielli nuk ngrihet aspak mbi horizont. Kjo periudhë quhet “nata polare”, kur qyteti mbetet në errësirë të butë blu, ndriçuar vetëm nga dritat polare (Aurora Borealis) dhe ndonjë yll i ndritshëm. Edhe pse melankolike, për banorët e veriut kjo periudhë është po aq e dashur – një kohë reflektimi, qetësie dhe lidhjeje me natyrën.
Si ndikon te psikologjia
Ky kontrast ekstrem ndikon fort te humori dhe energjia. Drita e pafund verore rrit serotoninë dhe entuziazmin, ndërsa errësira e dimrit i shtyn njerëzit drejt introspeksionit, por edhe drejt një ndjenje komuniteti më të fortë. Banorët e Tromsø kanë mësuar të përshtatin mendjen dhe trupin me ritmet e natyrës, duke e kthyer diellin dhe mungesën e tij në pjesë të identitetit të tyre.
Në Norvegji, koha matet ndryshe – me dritë dhe errësirë, me verë që nuk mbaron dhe dimër që flet me yje. “Mesnata e diellit” është më shumë se një fenomen astronomik: është një metaforë për ekuilibrin midis energjisë dhe qetësisë, jashtë dhe brenda nesh.
(Kosova Sot Online)
