Dhurojnë trurin e vajzës së NDJERË PËR QËLLIME SHKENCORE

Olivia e vogël ishte e veshur me pizhame dhe e mbështjellë me qebe - nëna e saj Clare e përqafonte dhe ia fërkonte flokët e verdha, derisa i ati i saj, Tony, voziste rrugëve të zbrazëta të mëngjesit. Por, kjo nuk ishte një skenë e përditshme familjare. Clare zemërthyer përqafonte trupin e pajetë të vajzës së saj, Olivia, pak orë pasi që ajo kishte dhënë shpirt në shtëpi, pak javë para se të mbushte gjashtë vjet dhe gati një vit pasi që ishte diagnostikuar me një formë të rrallë, agresive, të tumorit të trurit. Çdo sekondë dukej një jetë e tërë, derisa e çonin Olivian në një qendër mjekësore, ku kishin për ta bërë një dhuratë të çmueshme - trurin dhe palcën kurrizore të vajzës së tyre të ndjerë, me qëllim që shkencëtarët ta studionin tumorin i cili ia mori jetën asaj - gliomën difuze intrinzike të ponsit (DIPG). "Zemra më ishte përvëluar, Olivia kishte vdekur, por disi isha e lumtur që ende mund ta ledhatoja", thotë Clare Gregory nga Uikford, Eseks. "Nuk kisha mundur ta ledhatoja për dy muaj të tërë, meqë ajo ishte aq keq me shëndet, sa që nuk donte ta prekte askush. E, tani e përkundja sikur të ishte bebe, derisa udhëtonim me burrin Tony dhe me vajzën tjetër, Eva".

Nuk kisha mundur ta ledhatoja për dy muaj të tërë Kur arritën në qendrën "Little Havens Hospice", ajo e çoi me butësi trupin e pajetë të vajzës në dhomën e zisë, derisa në prapavijë dëgjoheshin këngë të "Disney"-t. "Ishte aq paqësore dhe e qetë. E vendosëm Olivian tonë në një shtrat dhe ajo dukej sikur të ishte duke fjetur. Bukuroshja jonë e vogël, e fjetur". Olivia ishte vendosur në një shtrat me ftohje, kështu që familjarët e saj patën mundësinë që të qëndronin edhe pak me të. Më pas trupi i vajzës u dërgua në Spitalin e madh në "Ormond Street" të Londrës (GOSH) ku trurin dhe palcën e saj kurrizore e morën përfaqësuesit e programit shkencor, INSTINCT, të financuar nga Bamirësia për të sëmurët nga tumori i trurit. Tani Clare dëshiron ta largojë tabunë e të folurit publikisht rreth dhurimit të trurit për kërkime shkencore, duke shpresuar që, një ditë, kjo do të rezultojë me kursimin e familjeve të tjera nga një dhembje e tillë. Ankthi i kësaj familjeje kishte filluar në fillim të vitit 2017, kur Olivia kishte filluar të ndihej tepër e lodhur. "Nga të qenit një vajzë normale e vogël, tërë ajo që donte të bënte, ishte të rrinte në shtrat. Edhe kur shkuam në pushime, në vend që të vraponte andej-këndej, sikur që bënte më parë, ajo kërkonte nga i ati i saj që ta bartte. Përpos lodhjes, ajo kishte edhe dhembje të kokës dhe i vinte të villte". Clare e kishte çuar Olivian dy herë te mjeku i përgjithshëm, por ai i kishte kthyer në shtëpi, duke iu thënë se bëhej fjalë për infeksion me virus. 

Ajo filloi të humbte peshë me të madhe "Por, e dija se diçka e madhe nuk ishte si duhej", thotë nëna e vajzës. Më 1 qershor të vitit 2017, Olivia u zgjua në pik të natës, duke vjellë. Clare e çoi vajzën në emergjencë, ku i thanë përsëri se ajo ishte e infektuar me virus. Dy ditë më pas, Olivia nuk mund të qëndronte në këmbë dhe ishte e përgjumur. E ëma kishte vendosur që ta dërgonte vajzën te një mjek privat, por në ndërkohë, kishte filluar të bënte ca kërkime në internet. Kur kishte shkruar simptomat e vajzës, kishte parë se ato ishin simptoma të tumorit në tru. Por, kur këtë gjë ia kishte thënë mjekut, ai i kishte thënë: "O, jo! Mos u bëni merak! Tumoret e trurit janë aq të rrallë". Por, gjendja e vajzës vetëm sa vinte duke u përkeqësuar dhe ajo filloi të humbte peshë me të madhe. Për këtë shkak vajzën e dërguan në spital, ku, me insistimin e prindërve, ia bënë një skanim të trurit. Pas rezonancës magnetike, mjekët iu thanë se gjetën 'një masë' në trurin e vajzës. Të nesërmen Olivia iu nënshtrua një intervenimi në tru, meqë i ishte paraqitur hidrocefalia, mbledhja e ujit në tru. Me këtë rast mjekët ia bënë edhe biopsinë, e cila tregoi se vajza kishte një tumor DIPG, i cili nuk mund të largohej me operacion. Kjo sëmundje prekë vetëm rreth 40 fëmijë në vit dhe prognoza pas diagnostikimit është 9-12 muaj jetë. Edhe pse Olivia e vogël filloi me radioterapi, prognoza nuk ishte e mirë. "Përkundër vështirësive dhe peripecive të shumta, Olivia vazhdonte të ishte një fëmijë i qeshur. Ajo ia kalonte shumë mirë me motrën e vet". Në lidhje me vendimin e saj që ta dhuronte trurin e vajzës për kërkime shkencore, e ëma e saj thotë se, duke pasur parasysh që Olivia nuk pati rastin që të rritej e ta gjente një punë, vendosi ta dhuronte trurin e saj për qëllime shkencore, që kjo të ishte, në fakt, 'puna', gjurma e vajzës së saj në këtë botë. 

 

(Kosova Sot)