RUSIA QËLLIMISHT PO E RREZIKON PAQËN DHE RENDIN NË BOTË

Nga Hakif Bajrami

Kush terthorazi po e ndihmon?

Rusia sot është promovuar në një shtet agresor me pasoja të rrezikshme për ekzistencën e njerëzimit. Është kështu sepse Ruasia e Vladimir Putinit posedon armë nukleare dhe në çdo luftë që po futët është kah llogaritë se nuk mundet për ta fituar, as për ta humbur, seps në pozicionin ekstrem do ta përdorë arsenalit berthamor, për t` u diegur edhe vet në te, si Neroni.

Ruisa ishte në luftë një kohë të gjatë me disa popuj dhe shtete tjera që ishin nën rregjimin e saj, por u largua prej atyre fronteve në saje të intrigave me një anë dhe në saje të oportunizimit të shteteve Perendimore, spse në një anë i kanë proklamuar sanksione ekonomike, e në anën tjetër po e blejnë gasin e Rusisë, pa asnjë pengesë qoftë edhe nëse turpërohën në ndonjë tubim ndërkombëtar.

Rusia pra pa asnjë paralajmërim e okupoi Krimen. Me këtë akt imperilist, de jure hyri në luftë kundër Ukrainës, dikur republikë e barabartë e BRSS-ës. E vërteta, lufta në Ukrainë nuk është aq e egër sikurse në Palestinë, por në tokën Ukrainase dëmet janë koletarale në industrinë ushtarake e simbolikisht në njerëz.

Mbi të gjitha, Rusia agresive në këtë fillim të shekullit XXI po prodhon kriza politike brnda dhe jshtë saj. Në vend se si fuqi globale të luftojë për zgjidhjën e tyre, përkundrazi po i finason krizat që nuk janë zgjidhur deri në fund. Kështu, kur kriza për Armeninë po rrinte pezull, Putini donte ta mbajë një rregjion të tërë në pozitë ngacmuese. Lidhur me këtë, këto ditë Rusia e ngacmoi Poloninë që dikur ishte qendra e Paktit Varsavës. Por, që tash është antare e NAOS. Pra kanë ndryshuar rrethanat historike dhe gjeostrategjia po ndryshon në tërë globin. Këto ngacmime nuk janë të rastit sepse kohë pas kohe po e peshojnë pullsin e Perendimit (NATO-s) se: deri ku do të shkojë me sanksione dhe qotrime verbale.

Lidhur me këtë, Ruisia në krizën e ish Jugosllavisë u pozicionua në anën e Serbisë në luftë për “ruajtjën” e Jugosllavisë. Kurse në anën tjetër BRSS-ës i shkëputëshin republikat një nga një, dhe fare nuk tregonte ndonjë reagim politik apo ushtarak. E vërteta, miqësia ruso-serbe është në një përqindje të lartë ekonomiko dualiste, sepse të gjitha fabrikat serbe që u bombarduan gjatë sulmeve të NATO-s, sidomos ato të armatimit, u renovuan nga Perendimorët, e jo nga Rusia, sepse ajo nuk ka “energji” apo aftësi as për veti.

Serbia në të njejtën anë me Rusinë po provon ta laj një rrol të “vogël” në sherbim të Rusisë, si një vend që është promovuar si shtet belagji, me opstruksione sidomos ndaj Kosovës, po mbetët në lojën e “luftës”, sepse përmes saj shpreson për t` i kthyer viset e okupuara ose që i janë falur nga Fuqitë Evropiane, nepër kongrese e konferenca paqesore.

Çështja shqiptare

Çështja shqiptare në dyqindë vjetët e fundit është zgjidhur prapa perdeve, pa qenë të pranishëm lidrët shqiptarë aty.Po edhe nëse ishin liderët shqiptar aty si anësorë është reaguar rutinisht vetëm sa për t` u shënuat. Ndërsa, kontestet e mbetura pas vitit 1912 “zgjidheshin” me paramendim , sepse kur problemi vinte në rend dite, vendimet e “netëve nepër terr dhe mjegull”, edhe pse kishin nënshkrime me ngjurë ende të lagur, ishte i kotë ndonjë përmirësim, apo zgjidhjë e drejtë e çështjeve. Bje fjala, kur Isa Boletini i reagoi E. Greit në Londër më 1913 se: “ia ka falë Serbisë krahinën e Shalës”. Eduard Grei pyeti Isën: Ku gjindet Kosova”? E kur Isai ia tregoi emrin e katundit tij në veri të Mitrovizës, dimplomati me perovojë dhe fuqi të dorës parë i tha: “Isa Boletin, po të ishte katundi ytë në Nahinë e Gjakovës, do të kishte një shpresë që të përmirësojmë diçka. Por, Zoti ta paska determinuar të mbeshtësh nën pushtetin serbian, sepse Trepça duhët t` i takoi Serbisë. Dhe nuk ka dert, sepse jeni mësuar të jetoni me pushtete koloniale. E pra ruane energjinë për devre tjera”. (E tregoi Luigj Gurakuqi për Nikollë Ivanajn më 1914).

Ndaj kombit shqiptar gjatë gjysmës së dytë të shekullit XX në qarqet kryesore demokartike do të mësohet me fakte se ndaj kombit shqiptar ka pasë në të kaluarën nepër kongrese dhe konferenca paqesore, aq padrejtësi sa që ai realitet paraqet një njollë të zezë në ndërgjegjën morale dhe politike të shteteve më të fuqishme të botës e që ishin koncentuar në një organizatë që nga viti 1949 u quajt NATO. Me fillimin e luftës së UÇK-ës kundër okupimit serbian, bota do të ndahët në dy grupe të mëdha si kundërshtare gjeostrategjike. Në grupin e parë ishin shtetet që u printe SHBA, e që ishin antare të NATO-s. Në grupin e dytë, ishin shtetët që u printe Rusia dhe pjesërisht Kina, e që ishin pozicionuar në politikën imperialiste duke i mbrojtur pozicionet që i kishte fituar Serbia nën emrin RSFJ. Pas prishjës së RSFJ-ës të deklaruar nga Badinteri më 4 korrik 1992, pjesa e mbatur e shtetit të prirë nga serbianët agresor do të quhet Republika Federative e Jugosllavisë (Jugosllavia e Tretë). Kjo krijesë shtetërore me ambicje të reja imperialiste, do të pozicionohet që Kosovës me asnjë rrethanë mos t` i lejohej shkëputja nga Serbia, e cila më 1912 e kishte okupar; më 1918 e kishte aneksuar; më 1945 e kishte përseritë okupimin. Ndërsa më 1998/99 shqiptarët me fuqinë e armës provonin që të shkëputën nga Jufosllavia, duke mos treguar shenja se duan t` i bashkohën Shqipërisë, por duke refuzuar në të njejtën kohë çdo mundësi të propozuar që të mbesin nën pushtetin e Serbisë nazifashiste.

Çështja e Kosovës UÇK dhe bombat e NATO-s

Për ta pleqëruar një pjesë të Çështjës shqiptare, pra jo tërësinë si plagë e kurdisur nga Fuqitë Evropiane, në rrethana të luftës UÇK-RFJ më 1998/99, në Rambuje të Francës do të organizohët Konferencë përmbyllëse nga shkurti e deri më 24 mars 1999. Me që asnjë zgjidhje pala serbo-ruse nuk pranoi ta nënshkruante, më 24 mars 1999 do të fillojnë bombardimet e NATO-s, të cilat zgjatën deri më 10 qershor 1999, kur RFJ e nënshkoi kapitullimin në Kuamnovë.

Në bombardimet e NATO-s kundër RFJ-ës kanë marrë pjesë 1058 aeroplanë. Prej tyre 731 aeroplanë të SHBA-ve, 84 të Francës, 58 të italisë, 39 të Anglisë, 33 të Gjermanisë, 22 të Holandës, 21 të Turqisë, 18 të Kanadës, 14 të Belgjikës, 8 të Danimarkës, 7 të Spanjës, 6 të Norvegjisë, 4 të Hunagarisë, 3 të Portugalisë dhe 10 të NATO-s. (Burimi: Operation Allied Force WOEHIPTO, p.78, 31 janar 2001).

Siç dihët për luftën në Kosovë janë mbajtur gjykime të drejtuesëve politik dhe ushtarak serbian në Hagë. Por me kohë është ngritur në saje të presionit rus edhe Gjykata Speciale në Hagë për hulumtimin dhe gjykimin e krimeve të luftës sipas përgjegjësisë komandues të një “Grupi të organizuar” të UÇK-ës! Lidhur me këtë, pas gati pesë vjetë paraqitjesh të “provave “ në GJS në Hagë nga ana e prokurorëve, të gjithë të dirigjuar nga Beogradi me “argumente” të fabrikuara serbe, më në fund më 15 shtator 2025 do të fillojë për t` u shpalosur historia e vërtetë e luftës. Në këtë shpalosje do të dëshmohet se djemtë dhe vashatë e UÇK-ës kanë bërë luftë të drejtë.

Lidhur me këtë që u tha më lartë, konkludoi se nga 15 shtatori 2025, do të zbërthehet një temë “TABU”, temë kjo që ishte bërë me qëllim si e “paspjeguar” në diplomacinë Evropiane, sidomos. Ajo temë “Tabu” nga diplomacitë e disa shteteve që tinzishtë janë me Rusinë, shihet se ende po e mbrojnë gjedjën e vjetër me të gjitha mjetët, duke provuar që sërish Çështjën Shqiptare ta plasojnë në rrafshin debatik “shkencor”se (!):1.Shqiptarët e Kosovës janë të ardhur, pra nuk janë autokton; 2, Se Kosova është tokë serbe; 3. Se përqindja e popullsisë në Kosovë në Mesjetë ka qenë 92% serbe; 4. Se emrat e vendeve dhe kishat në Kosovë tregojnë se e kujtë është kjo trevë e lashtë e njohur në Antikë si Dardani. Madje këto koncepte nuk ishin në shumë raste thjesht serbe por edhe mbetën aksioma të Gjashtë fuqive Evropiane nepër kongrese dhe konferenca gjatë viteve 1878-1999, ku dominonte ‘zgjidhja” e çështjeve sipas përkatësisë rreligjioze e jo sipas faktorit kombësi. Për fat të mirë të Çështjës shqiptare, kjo dokrtinë u bë copë e grimë, para faketve të reja shkencore, sidomos para fakteve që po i impononte me fuqinë e armës Ushtria Çlirimtare e Kosovës.

Pra, ka mbetur për t` u dëshmuar nga 15 shtator 2025, këto pyetje:1. A ka pasur zingjir komandues në UÇK gjatë viteve 1998.99; 2. Mizoritë në teren kush i ka urdhëruar dhe 3. Cila është përgjegjësia e KATERSHËS, si drejtues të UÇK-ës. Për këto pyetje opinioni shqiptar ka marrë informata se do të dëshmojnë: Xhems Rubin, Viliam Voker, Veslli Klark dhe Bernard Kushner si guvernator i parë i Kosovës pas çlirimit më 1999.

Problemi i dytë që shpresohet të shpaloset në Hagë është se amerikanët do të janë në sqenën historike, si të propozuar të advokatëve mbrojtës të Katërshës shqiptare. Me këtë dëshmi opinioni pret që të shporret refreni i përseritur nga politikanët shqiptarë pacifisë dhe të huajtë të së kaluarës narciste duke thënë publikisht: 1 “Të kam çliruar” –postullati e duam Republikën; dhe refreni tjetër si ubifikim serbian: “I kanë çliruar të huajtë, por Kosova mbetët tokë serbe, të cilën e mbulon “Asociaconi i komunave serbe “ që në proces do të khehet në një Republikë serbe, për ta përthekuar pastaj tërë Kosovën. Dhe një koncept i siellur në forma intrigash shpërtheu këto ditë pas refrenit: “Ne i kemi çliruar tokat e Kosovës me politikë paqesore”, pozicion ky i plasuar për inati të UÇK-ës për defaktorizimin e saj politik dhe ushtarak. Prandaj, vënja e sanksioneve të reja ndaj Kosovës edhe nga SHBA (Jo më lidhje strategjike!), në esencë nuk i dedikohët Qeverisë Albin Kurtit, por për inati të Bill Klintonit dhe Xhoe Bajdenit, adminstrata aktuale e SHBA hapur ia ka dhuruar Serbisë dhe Rusisë nazifashiste një shpresë se “Kosova ka mundësi që të kthehet në pozicionet e para 10 qershorit 1999. No pasaran, Zotëri. Kjo llogari është sikurse më 1912 kur shqiptarët e shporrën robërinë më të egër në Evropë- perandorinë turke duke e çliruar Kosovën, por që qëllimisht:Rusia, Franca dhe Austro Hungaria në Shkup më 26 gusht 1912 deklaruan: “Çfardo rrezultati të ketë lufta e Juej, ndryshim të kufijëve të Perandorisë turke nuk pranohën” (Përfaqsuesei francez drejtuar Hasan Prishtinës në Shkup më 26 gusht 1912). E shtrohet pyetja: Pse u pranuan ndryshimet e kufijëve pas dy muajsh në favor të Alenacës sllavo ortodokse Ballkanike. Pse ata kufijë e vulosën dhe nënshkruan në Londër më 1913. Por mos të harrohët se ata kufijë ia prishi Evropës Londineze “si të shenjët”, UÇK më 1998-1999, duke pas ndihmë edhe nga NATO e Bill KLINTONIT, permendorën e të cilit shqiptarët e ruajnë me krenari në Dardani. E vërteta Republikën e Kosovës Rusia dhe Serbia po e sulmojnë për çdo ditë, por edhe sulmet nga miqët e vërtetë nga Perendimi, duhët studiuar me kujdes, ku ishim, ku jemi dhe kah po shkojmë, duke mos ndryshuar kursin që e ka përcaktuar Bill Klintoni dhe Adem Jashari me familje e popull në përgjithësi.

Shkrimi iu kushtohët Zahir Pajazitit dhe Adem JASHARIT me Familje! Më 15 shtator 2025