Shabani: Kurti zgjodhi heshtjen si instrument politik, duke mos përmendur fare emrin e Bashës

Shkruan: ANALISTI-Qani Shabani

Kryeministri në detyrë, Albin Kurti, po përballet me tronditjen më të thellë politike dhe ideologjike që ka përjetuar ndonjëherë Lëvizja Vetëvendosje – subjekti politik që ai e ka ndërtuar dhe drejtuar që nga zanafilla si figura e saj qendrore. Kjo krizë nuk vjen as nga opozita, as nga presioni ndërkombëtar, por nga një përçarje e brendshme që ka goditur thellë vetë themelet ideologjike dhe morale mbi të cilat kjo lëvizje e nisi rrugëtimin e saj.

Lexoni edhe:

Kushti i parë ndaj Serbisë duhet të jetë njohja e Pavarësisë së Republikës së Kosovës

-Në qendër të kësaj krize qëndron zgjedhja e Dimal Bashës si kryetar i Kuvendit të Kosovës – një akt që vjen pas një skandali të ri moral e politik, të lidhur me një punim akademik të vitit 2012, ku Basha, në bashkëpunim me profesoreshën Jana Arsovska, përmend Ushtrinë Çlirimtare të Kosovës si të lidhur me rrjete kriminale dhe trafik ndërkombëtar droge. Ky publikim, edhe pse i para më shumë se një dekade, nuk mund të trajtohet si një detaj pa rëndësi. Ai prek një nerv të gjallë të ndërgjegjes kolektive dhe shtetformuese të Kosovës.

Qëndrimi i Kurtit për këtë çështje nuk ishte ballafaqim, as sqarim i prerë. Ai zgjodhi heshtjen si instrument politik, duke mos përmendur fare emrin e Bashës në deklarimet publike, por duke justifikuar veprën e tij në mënyrë të tërthortë – përmes vetë deklaratave të Bashës. Më tej, ai zgjodhi ta devijojë fokusin drejt gabimeve të qeverive të kaluara, duke i akuzuar për Zajednicën, amnistimin e kriminelëve serbë dhe themelimin e Listës Serbe.

Kjo nuk është vetëm shmangie politike – është një taktikë që tradhton premisat mbi të cilat Vetëvendosje ndërtoi legjitimitetin e saj. Kur përballesh me një çështje që prek thelbin moral të shtetit, nuk mjafton të sulmosh gabimet e të tjerëve. Në vend të transparencës dhe përgjegjësisë, Kurti ofron relativizim. Në vend të qëndrimit, kalkulim. Dhe në vend të qartësisë ideologjike, konfuzion moral.

Goditja e parë e brendshme nuk vonoi. Dorëheqja e Liburn Aliut – një prej figurave themelore të Vetëvendosjes – nuk është një akt formal, por një protestë e heshtur ndaj transformimit të partisë nga një platformë parimesh në një makinë pushteti. Aliu nuk u tërhoq për poste, por për shkak të një bindjeje të thellë se vijat e kuqe ishin shkelur. Ai nuk pati nevojë për shumë fjalë – mjaftoi akti i dorëheqjes për të shpalosur krizën e vetëdijes brenda partisë.

Ndërkohë, Kurti vazhdoi me lavdërime publike për Nenad Rashiqin – përfaqësuesin serb në qeveri – duke e ngritur si model integrimi dhe përkushtimi ndaj shtetit. Por kjo retorikë nuk e amniston heshtjen ndaj Bashës, duke thelluar përshtypjen e një udhëheqjeje që lundron midis dy botëve – asnjërës nuk i përkushtohet plotësisht.

Nëse në këtë klimë do të tentohet formimi i një qeverie të re, është e qartë se ajo nuk do të jetë jetëgjatë. Çdo shumicë e mbledhur mbi interesa, kompromise dhe heshtje strategjike nuk mund të prodhojë stabilitet. Do të jetë një qeveri që fillon me pazar politik dhe mbaron me krizë legjitimiteti. Sepse as koalicioni më i madh numerik nuk mund të mbulojë boshllëkun ideologjik.

Në fund të ditës, kjo nuk është më çështje e një artikulli akademik. Është një krizë identiteti. Dhe nëse Albin Kurti nuk e lexon këtë si sinjalin e fundit për të ndalur rrëshqitjen nga parimi në pragmatizëm, atëherë ajo që po shembet nuk është vetëm morali i një partie – por vetë kredibiliteti i modelit që ai përfaqëson.

Shkrimet në këtë rubrikë nuk shprehin qëndrimet e gazetës "Kosova Sot Online".