Një imazh ideal,por nëse pushoni të ëndërroni, ku po shkoni…

Akti i Dualizimit të Administratës komunale ka qenë në fuqi që nga viti 2002,që atëherë ka pasur një ndarje të rreptë midis menaxhimit dhe kontrollit. Kolegji qeveris, këshilli i qytetit kontrollon. Secili ka rolin e tij në këtë mënyrë që, nëse gjithçka shkon mirë, të arrijë në vendimmarrjen më të mirë të mundshme për komunitetin. Pyetja është nëse dualizmi e ka përmirësuar komunitetin.

Një ndarje e mirë e roleve është thelbësore. Sidoqoftë, është e rëndësishme që së pari të pyesni veten në cilën pjesë (teatër) aktualisht luani. Ndonjëherë duket se secili luan lojën e vet dhe futemi në rrugën e njëri-tjetrit në skenë. A e kuptojmë sa duhet që të gjithë, nga roli ynë, kemi përgjegjësinë të arrijmë në një "tërësi harmonike"? Për ta zgjeruar metaforën nga brenda kulturës, a e kuptojmë mjaft se po luajmë për publikun e gjerë? A mund të lidhemi akoma me atë audiencë që bleu biletën tonë për një shfaqje katër-vjeçare?

Të dy anëtarët e bordit dhe anëtarët e këshillit duhet vazhdimisht të pyesin veten nëse ata po i shërbejnë mjaftueshëm shoqërisë. A do t'i jepet këshillit korniza dhe hapësira brenda së cilës menaxhimi profesional është i mundur? A e respekton Komisioni rolin e këshillit në këtë, a kërkon proaktivisht mënyra për t'i dhënë përmbajtje këtyre kontureve? Prandaj këshilli guxon të shprehë besimin e tij në këshill me gjithë zemër dhe t'u japë atyre hapësirën për të qeverisur, apo kemi tendencë t'i japim timonit një tërheqje herë pas here?

Por as këshilli i qytetit nuk duket të jetë një vend i sigurt. Dhjetëra këshilltarë kanë braktisur fraksionin e tyre, kanë ndaluar punën e këshillit krejtësisht, ose kanë zënë vendin e tyre të këshillit dhe kanë filluar "për veten e tyre". Çdo katër vjet, qytetarët lejohen të vëzhgojnë fushën e betejës dhe të gjykojnë se kush dëshirojnë të hyjnë në arenë për një periudhë të re. Por gjithnjë e më shumë zëra po thonë se njerëzit nuk e njohin më veten e tyre në atë që po ndodh në skenën komunale. Njerëzit kalojnë kutinë e votimit ose zgjedhin njërën nga partitë 'me një çështje' si protestë '.

Përgjegjësia dhe besimi janë dy "fjalët magjike" që mund të bëjnë diferencën dhe që mund të hedhin bazat për një duet të bukur. Fillon me besim. Nëse kjo nuk është aty dhe nuk flitet, sëpata është hedhur në rrënjë. Por duke shprehur besim, ju vendosni përgjegjësinë mbi veten tuaj, për aq sa varet nga vetja juaj, për të bërë gjithçka që mundeni për të siguruar që secili të luajë me të vërtetë rolin e tij ose të saj. Kjo nuk është e njëjtë me ndjekjen në mënyrë jokritike dhe miratimin e gjithçkaje. Në një martesë të mirë ju gjithashtu dini të mprehni njëri-tjetrin dhe të lejoni që vetvetiu të korrigjohet herë pas here. Por marrja e besimit krijon gjithashtu përgjegjësi. Do të thotë të bësh gjithçka që nuk mund ta tradhtosh atë besim. Të punosh me mendje të hapur, të jesh i sinqertë me njëri-tjetrin, të informosh njëri-tjetrin në kohën e duhur, të mos luash lojëra dhe të mos e injorosh pasi të kesh bërë një gabim. Një imazh ideal? Ndoshta, por nëse pushoni të ëndërroni, ku po shkoni?........

Shkrimet në këtë rubrikë nuk shprehin qëndrimet e gazetës "Kosova Sot Online".