Kosova, migrantët dhe balanca mes aleancës dhe frikës: vendim strategjik apo kosto politike?

Nga Isuf Bajraktari 

Vendimi i Kosovës për të pranuar përkohësisht 50 persona të dëbuar nga Shtetet e Bashkuara të Amerikës, si pjesë e një marrëveshjeje bashkëpunimi, ka hapur një debat serioz mbi kufijtë mes aleancës dhe sovranitetit, mes solidaritetit ndërkombëtar dhe sigurisë kombëtare. Ky akt, i paraqitur si kontribuim simbolik, në thelb ngre pyetje të rëndësishme për politikën e jashtme të Kosovës, rolin e saj ndërkombëtar dhe qëndrueshmërinë e vendimmarrjes në një kontekst të brendshëm të ndjeshëm.

Një aleancë që forcohet me vepra
Marrëdhëniet me SHBA-të kanë qenë gjithmonë gur themeli për sigurinë dhe afirmimin ndërkombëtar të Kosovës. Prandaj, gatishmëria për të kontribuar në zgjidhje globale - edhe nëse në përmasa modeste është një tregues i pjekurisë së një shteti që aspiron të jetë pjesë e strukturave euroatlantike.
Ky veprim përforcon imazhin e Kosovës si partnere e besueshme dhe e përgjegjshme, që nuk fshihet nga sfidat globale, por ofron zgjidhje në harmoni me të drejtën ndërkombëtare dhe aleatët strategjikë.

Frika që mbetet në terrin e pasqarimeve
Pavarësisht përfitimeve diplomatike, vendimi është shoqëruar me mungesë të theksuar transparence. Deri më tani nuk është bërë e qartë kush janë këta persona, cilat janë shtetet e tyre të origjinës, dhe pse Kosova një vend me kapacitete të kufizuara,është përzgjedhur për këtë angazhim.
Kjo paqartësi ka krijuar hapësirë për mosbesim, frikë dhe teori konspirative, sidomos në një shoqëri ku kujtesa e vonuar institucionale dhe ndjeshmëria ndaj temave të sigurisë janë ende të larta.

Rreziku i perceptimit si marrëveshje e imponuar
Në mungesë të debatit parlamentar dhe përfshirjes së shoqërisë civile, një vendim i tillë rrezikon të perceptohet si "i diktuar nga jashtë", jo si një vendim sovran. Kjo krijon tension në opinionin publik, polarizim politik dhe minon besimin qytetar në institucionet vendimmarrëse.
Në anën tjetër, pozicionimi i Kosovës përkrah SHBA-ve mund të shihet me dyshim nga disa vende të BE-së që kanë qëndrime më të ashpra ndaj migracionit - një dilemë delikate për një vend që synon integrimin në të dyja kampet.

Siguri pa komunikim është e pamjaftueshme
Edhe pse autoritetet kanë deklaruar se përzgjedhja e individëve do të bëhet në bazë të kritereve të sigurisë dhe ligjshmërisë, këto nuk mjaftojnë nëse nuk shoqërohen me komunikim të hapur, sqarim publik dhe mbikëqyrje demokratike.
Pa komponent, çfarëdo garancie tjetër bie në vesh të shurdhër, ndërsa terreni mbetet i hapur për spekulime dhe manipulime politike.

Përfundim: diplomaci me transparencë, jo në errësirë
Kosova nuk e dëmton veten duke ndihmuar në zgjidhje globale përkundrazi, e rrit peshën e saj. Por kjo ndihmë duhet të vijë përmes një politike të jashtme të konsultuar, të bazuar në ligj dhe të komunikuar me qytetarët.
Nëse nuk udhëhiqemi nga ky standard, atëherë edhe veprimet më të mira mund të perceptohen si lëvizje të paqarta, që më shumë ngjallin frikë sesa krenari.
Kosova ka nevojë për një politikë të jashtme të pjekur - por kjo nis gjithmonë nga një politikë të brendshme të përgjegjshme dhe transparente.

Shkrimet në këtë rubrikë nuk shprehin qëndrimet e gazetës "Kosova Sot Online".